ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΑΡΑΔΕΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

Ένας άγιος π.χ. τελικά να αποδειχθεί κάθαρμα του κερατά, σεξουαλικά ανώμαλος ή απατεώνας και η Εκκλησία να μας πει μετά από κάποια χρόνια ''Γράψε λάθος''. ''Άκυρον η αγιοποίησή του''. Το ίδιο κι ένας εθνικός ήρωας, στην πορεία του χρόνου και μετά το θάνατό του να αποδειχθεί ότι ήταν προδότης της πατρίδας.

Για να αγιοποιήσει κάποιον η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία πρέπει αυτός ο κάποιος να έχει κάνει δύο θαύματα, όχι ένα. Γιατί; Δεν ξέρω, ούτε μ’ ενδιαφέρει να μάθω. Πιθανόν το ένα θαύμα να είναι τυχαίο, γι’ αυτό να μην  πιάνεται για κανονικό.

Καμία FIFA του καθολικού και ορθόδοξου ποδοσφαίρου, καμία UEFA του μουσουλμανισμού και του εβραϊσμού δεν έχει το γήινο και θεϊκό δικαίωμα να οσιοποιήσει και να αγιοποιήσει ποδοσφαιριστές. Υπάρχει ένα υπέρτατο όργανο, η ψυχή του αιώνιου και ανώνυμου ανθρώπου. Αυτή θα στέψει βασιλείς και πρίγκηπες, ιππότες και σταυροφόρους των γηπέδων.

Τον Πελέ και τον Μαραντόνα, τον Γκαρίντσα (φωτο)  και τον Κρόυφ, τον Μπεστ και τον Ντι Στέφανο, τον Πούσκας και τον Μπεκενμπάουερ, τον Εουσέμπιο και τον Ζινεντίν Ζιντάν, τον Λούις Αρτίμε και τον Ζυστ Φονταίν, τους αμέτρητους και τεράστιους παικταράδες, που όσοι τους γνώρισαν στο γήπεδο τούς κρατάνε ακόμα στη φαντασία τους. Μιλάμε για αγίους πραγματικούς, όχι μαϊμού, μιλάμε για ποδοσφαιριστές και θα θέλαμε να έπαιζαν ακόμα.

Διαβαστε ακομα:

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ!