ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ

Το ακαταλαβίστικο είναι να πεινάει ο άλλος και να αφήνει τις ελιές να πέφτουν από τα δένδρα της γειτονιάς. Του πεζοδρομίου. Μιας ξεχασμένης, μιας δημόσιας έκτασης.

Χιλιάδες ρίζες υπάρχουν στην πόλη, άσχετο  ποια ακριβώς. Μια πόλη γεμάτη ελαιόδενδρα. Τόνους λάδι βγάζει μια τέτοια παραγωγή. Γιατί, λοιπόν, να μη το κάνουμε, σκέφθηκε ο δήμαρχος. Και βάρεσε κάλεσμα. Να μαζέψουμε τις ελιές και να μοιράσουμε τζάμπα λάδι στους άπορους συμπολίτες.

Έγινε η δουλειά. Εθελοντές ανταποκρίθηκαν. Κι έτσι ηρέμησαν τα ελαιόδενδρα. Δεν το ήξερες; Η ελιά στεναχωριέται να κάνει ελιές και να πέφτουν στο χώμα. Δεν το θέλει αυτό. Φχαριστιέται μόνον όταν οι άνθρωποι παίρνουν από τα φύλλα τους τον περισσότερο βιταμινούχο καρπό της γης.

Διαβαστε ακομα:

ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ Η ΛΕΥΚΟΤΗΤΑ, Η ΑΓΝΟΤΗΤΑ