ΕΙΣΑΙ ΡΟΝΑΛΝΤΟ, ΜΠΡΑΝΤ ΠΗΤ, ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΑΣ

Ελλάδα είναι εδώ και όλο και κάτι θα παίζει. Πότε το ένα και πότε το άλλο. Δεν θα υπάρξει ποτέ ησυχία, ούτε ηρεμία. Όχι, ποτέ. Το σκηνικό θα βρίσκεται σε μόνιμη φουρτούνα. Γιατί; Επειδή δεν έχει ξεκαθαριστεί τίποτα. Γι' αυτό τα ίδια και τα ίδια θα επανέρχονται, και θα ταλαιπωρούν. Επί του θέματος. Απ’ όλο αυτό το όργιο με τους παπάδες έβγαλες συμπέρασμα, κύριε μαλάκα μου; Άσε τους άλλους στα μήντια κι όπου αλλού να κάνουν το παιχνίδι τους. Η δουλειά τους είναι αυτή. Δεν είναι μαλάκες να μείνουν στην απ’ έξω. Εσύ γιατί είσαι στόχος του κουρσάρικου;

Κράτος είναι η εκκλησία. Όπως το λέω. Κράτος. Αποδυτηριάκια διαβάζεις. Δύναμη είναι η εκκλησία. Αυτό σημαίνει κράτος. Δύναμη. Εξουσία. Και επειδή διαβάζεις αποδυτηριάκια, όχι αποχωρητηριάκια και σαχλαμαράκια, λέμε ότι τη δύναμή της δεν την κατέκτησε η εκκλησία. Όχι. Ο κόσμος της χαρίζει τη δύναμη. Αυτός ο χάλιας κόσμος δίνει στην εκκλησίας τη δύναμη. Η αγάπη του κόσμου, η αδυναμία του κόσμου, η ανάγκη του κόσμου, όπως θες το λες, όπως θες να το δεις. Πήρες χαμπάρι; Και επειδή από το κτίσιμο της είναι αναξιοπρεπής η εκκλησία αποδέχεται να αντλεί δύναμη από τη φτήνεια του κόσμου. Από τη πνευματική σύφιλη του κόσμου, όχι από τα άγια των αγίων της θρησκείας. Κι αυτή η αρρώστια, αυτή η αδυναμία του κόσμου γίνεται η... δύναμη κομματικού τύπου της εκκλησίας. Όπως ψηφίζουν οι μάζες ένα κόμμα, όχι βέβαια για την ιδεολογική του ταυτότητα, και για τις πολιτικές του αρχές Ο κόσμος, λοιπόν, η λεχριτοσύνη του κόσμου είναι που βάζει στο παιχνίδι την εκκλησία. Απλά είναι τα πράγματα. Απλούστατα. Και απολύτως ξεκαθαρισμένα.

Κράτος η εκκλησία, λοιπόν. Οργανωμένο κράτος. Με στελέχη, με ιεραρχία, με περιουσία. Κράτος εν κράτει. Έτσι είναι. Ένα κράτος ανεξέλεγκτο, ξεχωριστό μέσα στο κράτος της κυβερνητικής, της κοινωνικής εξουσίας. Γνωστά πράγματα αυτά. Πασίγνωστα. Τόσο άγνωστα για τους αρχιμαλάκες, όμως. Τόσο ακατανόητα. Βέβαια. Αν πραγματικά αντιλαμβάνεσαι αυτά τα απλούστατα πραγματάκια, αν γνωρίζεις αυτά τα πασίγνωστα πραγματάκια, τότε βγάζεις το πρώτο συμπέρασμα. Ποιο; Επόμενο να λειτουργεί και το παρακράτος της εκκλησίας. Δεν γί-νε-ται. Ποιο δεν γίνεται; Να υπάρχει κράτος χωρίς παρακράτος. Ποτέ των ποτών δεν συνέβη το απίθανο. Ποιο είναι το απίθανο; Να κυκλοφορεί στην πιάτσα κόσμος χωρίς τον υπόκοσμό του. Ποτέ. Πάντα από κοντά στη νομιμότητα παίζει και η παρανομία. Γνωστά πράγματα αυτά από την αρχή του σύμπαντος.

Ούτε ο Θεός παίζει σόλο μπάλα. Όχι, βέβαια. Υπάρχει και ο Διάβολος. Δεν λέμε μαλακίες τώρα. Και ο ίδιος ο θεός αναγνωρίζει και αποδέχεται ότι δεν είναι μόνος του στο γήπεδο. Μήπως από τις θεούσες βγήκε ποτέ ένας, έστω μόνον ένας, να μας πει ότι έχουμε καθαρίσει. Δηλαδή; Ότι δεν υπάρχει ο Σατανάς. Ότι κι αν υπήρχε, πέθανε ο παλιόπουστας. Ζωντανό τον κρατάνε, είναι και σε πλήρη δράση κι αυτή η χαμούρα, ο αντίπαλος ο αιώνιος του Θεού.

Παρακάτω. Αφού, λοιπόν, η εκκλησία είναι κράτος, και γαμώ το κράτος, επόμενο να παίζουν μπάλα και οι Γιοσάκηδες και οι Βαβύληδες. Δεν μιλάμε τώρα για τα ροζ σκάνδαλα. Μην τη μπερδεύουμε την κουβέντα. Είμαστε στη σέντρα, στο κέντρο. Μιλάμε για την εξουσία η οποία είναι αδύνατο να μην κάνει παρέα με την παραεξουσία. Και να μην την έχει ανάγκη. ΔΕΝ ΓΙ-ΝΕ-ΤΑΙ. Τα είπαμε. Δεν τα είπαμε; Είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να μη γεννηθεί η παραεξουσία στην αυλή της εξουσίας. Το παρακράτος, τα κυκλώματα του παρακράτους από το ίδιο το κράτος.

Είναι η ατελείωτη μαλακία, είναι ο ορισμός της μαλακίας και της αφέλειας να σοκάρεται κάποιος, να αιφνιδιάζεται, να προβληματίζεται για την υπόγεια, για την αντικοινωνική, την εγκληματική, την κακοποιό δράση και ανθρώπων της εκκλησίας. Μα, οι άνθρωποι είναι ενταγμένοι μέσα σ’ ένα καθεστώς κράτους. Κατέχουν δύναμη, δηλαδή διαχειρίζονται δύναμη, εξουσία και είναι αναμενόμενο και εντός ατζέντας κάποιοι να παρεκτρέπονται.

Παρακάτω. Αφού, λοιπόν, λειτουργεί και παρακρατικά το εκκλησιαστικό κράτος, όπως άλλωστε και το κυβερνητικό κράτος λειτουργεί από κάποιους παρακυβερνητικά, όπως το αστυνομικό κράτος παίζει και παρααστυνομικά, όπως και το δικαστικό κράτος γλυστράει και παραδικαστικά, μέσα στο πρόγραμμα είναι να κινείται το έργο στο σκοτάδι και εν κρυπτώ. Τι θέλατε, βρε αρχιμαλάκες; Να έπαιζαν μπάλα φανερά και στα ίσα οι Γιοσάκηδες και οι Βαβύληδες του παρακράτους της εκκλησίας; Κι αυτοί, όπως όλο το παρακράτος της εκκλησίας, κινούνται παρασκηνιακά, και πρακτορικά.

Βεβαίως το παρακράτος της εκκλησίας δεν εξαντλείται στους Γιοσάκηδες και τους Βαβύληδες. Ποιοι είναι αυτοί; Όργανα είναι. Εργαλεία. Δεν είναι το ιερατείο του παρακράτους της εκκλησίας. Δεν είναι το αρχηγείο. Μην είσαστε μαλάκες. Στα παπάρια τους κι αν καούν αυτοί οι δύο. Το θέμα είναι να μη συλληφθεί ο βασιλεύς και η βασίλισσα. Δύο φαντάρια ξεμπροστιάστηκαν, ο Βαβύλης και ο Γιοσάκης, άντε να φαγωθούν κι άλλοι δύο – τρείς αξιωματικοί. Στον πύργο δεν θα φτάσετε ποτέ.

Παρακάτω. Γιατί το παρακράτος της εκκλησίας βγήκε από τα χωράφια του και έμπλεξε σε δικαστικά κυκλώματα; Διότι είναι μαλακισμένο το κράτος της πολιτικής. Πρόσεξε, κύριε. Μιλάμε σοβαρά. Μαρξιστικά. Διαλεκτικά. Ιστορικά. Δεν είπαμε; Όχι, δεν το είπαμε. Όσο αξιόπιστο είναι το κράτος, το κάθε κράτος, τόσο αξιόπιστο είναι και το παρακράτος του. Είναι π.χ. Α-ΔΥ-ΝΑ-ΤΟΝ να διαθέτει η χώρα σοβαρό κυβερνητικό κράτος και να μην ακολουθεί σε σοβαρότητα και το παρακράτος μαφίας. Όπως επίσης είναι Α-ΔΥ-ΝΑ-ΤΟΝ να ‘ναι ασόβαρο το κράτος σε επίπεδο κοινωνίας και να έχεις απαίτηση να παρουσιάζει υπευθυνότητα και αξιοπιστία η οργανωμένη μαφία. Δεν γίνεται ποτέ αυτό.

Επειδή, λοιπόν, στην Ελλάδα η κυβέρνηση είναι αστεία και γραφική σε επίπεδο θεσμών και λειτουργίας της νομιμότητος, γι’ αυτό η χώρα είναι σκέτο καλαμπούρι και σε επίπεδο παρανομίας. Με συνέπεια το παρακράτος της δικαστικής εξουσίας αντί να συνεργάζεται με το αδελφό παρακράτος της πολιτικής παραεξουσίας, να την έχει βρει με το παρακράτος της εκκλησίας. Φοβερά πράγματα. Άσε τους καραγκιόζηδες των μμε, μην την ψάχνεις, αν την ψάχνεις, σ’ αυτά τα νούμερα να σου κάνουν ανάλυση. Σε παρακαλώ. Αποδυτηριάκια διαβάζεις.

Τι σκατά παρακράτος είναι αυτό της δικαιοσύνης αν δεν παίζει παρακρατικά; Να, όμως, που δεν βρήκε τους κατάλληλους συμπαίκτες από την ομάδα του παρακράτους της πολιτικής εξουσίας. Μιλάμε πολύ σοβαρά. Αυτό το κενό, λοιπόν, το κάλυψαν οι δυνάμεις του παρακράτους της εκκλησίας.

Τι είπε ο Χριστός; Και το είπε, όπως το γράφει ο κατ’ εξοχήν φιλόσοφος ευαγγελιστής, ο Ιωάννης. Άσε τα άλλα τρία ευαγγέλια, είναι για ιστοριούλες, του στυλ ο Γάμος εν Κανά. Εδώ μιλάμε σοβαρά, εδώ είμαστε σε σεντόνι. «Ο Άρχων του Κόσμου Δεν Έχει Εξουσία Επάνω Μου». Αυτό είπε ο Ιησούς.

Κατά βάθος είναι γνωστικοί. Δεν στο λένε ευθέως, αλλά κατά κάποιο τρόπο υποστηρίζουν τη μετενσάρκωση. Η βασική διδασκαλία των γνωστικών είναι ότι ο άνθρωπος είναι πνεύμα, και  για τον άλφα, βήτα λόγο εγκλωβίστηκε στην ύλη. Και η μόνη αγωνία είναι να επιστρέψει στο πνεύμα. Ποιος Δημιουργός; Σε παρακαλώ. Οι γνωστικοί τον Δημιουργό τον αντιμετωπίζουν σα μία ιστορία της πλάκας. Σε παρακαλώ. Για να μη σου πω ότι οι άνθρωποι είναι με την πλευρά του Διαβόλου.

Τεράστια προσωπικότητα ο Βαλεντίνος. Μιλάω για τα πρώτα χρόνια της χριστιανοσύνης, δεν μιλάω για την αδελφάρα του βωβού κινηματογράφου. Όπως ο άλλος ο Ωριγενής. Ηλεκτρονικοί ήταν και οι δυο τους, αυτοί ήταν οι αληθινοί χριστιανοί, και τους έφαγαν εν ψυχρώ οι παπάδες με την πλάτη του παιδοκτόνου και συζυγοκτόνου Κωνσταντίνου του Μέγα αρχιεγκληματία.

Ο Θεός τους είναι κάτι πολύ ανώτερο κόλπο από τον Δημιουργό. Ο Θεός τους είναι ο Πατέρας, δηλαδή το Πνεύμα. Ξέχνα τον Δημιουργό. Επειδή έφτιαξε βουνά και γέφυρες, λίμνες και τραίνα, ποτάμια και λιβάδια και Ακροπόλεις και Πυραμίδες. Και για ποιον Χριστό ομιλείτε; Τον φυσικό, το φυσικό άτομο ή τον Πνευματικό Χριστό; Ο οποίος Χριστός, για να κάνουμε ταμείο, συνεχώς αναφέρεται στον Ύψιστο. Τι είναι τούτο; Είναι ότι υπάρχει και ο Χριστός και ο πιο κάτω του Ύψιστου. Άρα, υπάρχουν δύο κλιμάκια, ίσως και τρία, και περισσότερα.

Αν είχε επιβληθεί ο Βαλεντίνος; Ε, τότε θα ήταν διαφορετικό το έργο στη χριστιανική θρησκεία. Ξυπνήστε, μαλάκες. Θα χάσετε την ώρα της στέψης σας. Την ώρα που θα αποχωρήστε από το σώμα σας. Θα χάσετε τη στιγμή που το πνεύμα σας θα επιστρέψει στον προορισμό του. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ. Όλα είναι παραισθήσεις. Το μόνο που υπάρχει είναι το πνεύμα, που δεν έχει αρχή και τέλος, και είναι άχρονο. Λοιπόν. Όσο σου μένει, αφιέρωσέ το στον εαυτό σου. Δεν θα το καταλάβεις. Ποιο; Όταν θα φύγεις, δεν θα το καταλάβεις. Θα βρεθείς σ’ άλλη διάσταση κι εκεί ο νους σου, αυτός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του πνεύματος, ο νους… Δεν μπορώ να συνεχίσω. Διότι ο νους δελεάζει το πνεύμα…

Το συνεχίζω. Αν κι εκεί που θα πας έχεις το μυαλό σου στις μπίζνες, στον τζόγο, στις γκόμενες, σ’ ό,τι γουστάρεις εδώ στη γη, τότε εκεί θα σε βρει ο δεύτερος θάνατος. Ναι, μαλάκα. Θα επιστρέψουμε. Θα επιστρέψουμε στη Γη. Πήγαινε, μαλάκα μου, στον Παράδεισο. Το αξίζεις. Πεθαμένος θα ‘σαι στην άλλη διάσταση όταν σε κυριαρχούν οι χίμαιρες, οι ψευδαισθήσεις της γήινης παρουσίας σου.

Μόνον ένα δεν ξέρεις. Πότε θα πεθάνεις. Μπορεί και απόψε, μαλάκα. Μπορεί κι αύριο. Ο καταραμένος ο νους σου δεν σ’ αφήνει. Δεν λέω. Καλό είναι το μυαλό, δηλαδή ο νους σου, όμως όταν ελέγχεται, όταν κυριαρχείται από το πνεύμα σου. Γάμα τη ψυχή. Εδώ μιλάμε για το Πνεύμα το άϋλο, που αν σε στέλνει στον Πατέρα είσαι ο Ρονάλντο, ο Ζιντάν, ο Μπραντ Πητ, η Μαρία Κάλας, ο Χριστόδουλος, όποιος θέλεις είσαι, διότι ΕΝΑ πράμα είμαστε όλοι, και δεν μειονεκτείς σε σύγκριση με τον καλύτερο τραγουδιστή, ποδοσφαιριστή, οξυγονοκολλητή, μπογιατζή, σοφό επιστήμονα. Θεός είσαι, σου λέω.

Μάιστερ Εκχαρτ. Φοβερός γραφιάς. Αιρετικός. Τεράστιος καθολικός. Εντάξει, υπάρχουν και κάποιοι σημαντικοί ορθόδοξοι που έχουν γράψει άξια προσοχής πραματάκια. Ο Θεός γέννησε τον Υιό του Άπαξ και στην αιωνιότητα. Ναι, γέννησε τον Χριστό άπαξ αλλά δεν έχει σταματήσει να τον γεννάει συνέχεια. Ναι, δεν έχει σταματήσει να γεννάει Γιους του.

Που είσασταν και που καταλήξατε. Σ’ ένα μπουρδέλο. Φοβερά πράγματα. Εκατό τα εκατό, όμως. Τι 100%. Λέω για τη σίγουρη Επιστροφή. Όσο καιρό και να πάρει. Είπαμε. Δεν είπαμε; Δεν υπάρχει γήϊνος χρόνος.

Νόμος. Μιλάει ο αποδυτηριάκιας. Είμαστε Θεός ο καθένας. Ο Θεός μέσα στον καθένα, κατά βάθος και κατ’ ουσίαν είμαστε Πνεύμα. Η διαφορά σου από τον Θεό είναι ποσοτική, όχι ποιοτική. Ωκεανός ο Θεός, σταγόνα εσύ. Και παρακολουθείς αυτές τις ημέρες τις αηδίες. Με ποιο δικαίωμα σκοτώνουν τα καθάρματα; Είναι αποκούμπι του κοσμάκη η εκκλησία. Με ποιο δικαίωμα σκοτώνουν αυτό το αποκούμπι; Με ποιο δικαίωμα διασύρουν την εκκλησία και το παπαδαριό; Σκέπτεσαι. Υπάρχει σχέδιο; Πρόκειται περί επιπολαιότητος; Εδώ πρόκειται για καθαρή προδοσία του λαουτζίκου, που δεν έχει άλλο αποκούμπι.

Τα μμε; Θες σχόλιο… Μια κουβέντα μόνο. Ο Έλληνας είναι φουκαράς. Και γουστάρει με χίλια να πιστεύει στον Θεό και την Παναγία και τον Χριστό. Που στο φινάλε δεν σου λένε τίποτα κακό. Αγαπάτε αλλήλους, να νηστεύετε και ό,τι άλλο γράφει το κοράνι της ορθοδοξίας. Τα μήντια; Αν δεν την κόψουν την πλάκα μέχρι που βλέπω διαμελισμένα χέρια, πόδια, στόματα, όχι στο πέλαγος και δηλητηριαστούν τα ελληνικά σκυλόψαρα. Τα κομματιασμένα κορμιά των ενόχων, των προδοτών από τους ταλιμπάν της θρησκείας, τα βλέπω στις παραλίες πεταμένα για να τα φάνε οι κοπροφάγοι κέφαλοι που τρώνε και σκατά. Δεν τους βλέπω καλά κάποιους εκδότες και κάποιους δημοσιογράφους. Πουλιέται η Ελλάδα, ό,τι απέμεινε, ό,τι σημαίνει Ελλάδα.

Διαβαστε ακομα:

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ