ΛΙΒΑΝΙ ΤΟΥ ΑΛΛΑΧ ΤΟΥ ΑΠΙΣΤΟΥ ΤΟ ΑΙΜΑ
17/04/2024
•
Δεν είδα ούτε ένα ράσο στην περσινή τελετή της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας. Και να σκεφθείς ότι το κόλπο έγινε στις 25 Μαρτίου, ημέρα θρησκευτική και επέτειο της επανάστασης του 1821, που τόσο την βοήθησε η εκκλησία, το πατριαρχείο και το παπαδαριό. Άναψε, όμως, όπως αναμενόταν το Φως στο βωμό της Ήρας, στο ναό μιας ειδωλολατρικής θρησκείας, από την δύναμη του ήλιου έτσι όπως έσκασε στο κάτοπτρο. Πώς να πλησιάσει το χριστιανικό ράσο σε μια ιεροτελεστία όπου η πρωθιέρεια με αρχαιοελληνικό χιτώνα κάνει επίκληση στο θεό Απόλλωνα και πέφτει ο ύμνος της ελευθερίας. Αυτά είναι έξω από τις άγιες γραφές. Το φως από τον ήλιο είναι από την φύση και στο χορό τους οι ιέρειες δεν είναι χριστιανές και μωαμεθανές, βουδίστριες και ινδουίστριες και ό,τι άλλο κυκλοφορεί σε δόγμα επίσημο πλέον και αναγνωρισμένο. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Αυτά τα αρχαιοελληνικά ανήκουν στο Παρελθόν. Το πηδηγμένο παρελθόν. Το έχουμε πηδήξει εκείνο το παρελθόν και το έχουμε κάνει τόσο άγνωστο όσο γνωστό κάναμε το μέλλον. Φοβερά πράγματα. Δεν γινόταν διαφορετικά, όμως. Για να ζωγραφίζουμε όπως γουστάρουμε και όπως μας βολεύει το μέλλον πρέπει απαραιτήτως να ξεκαθαρίσουμε ποιο ήταν το παρελθόν και να ελέγχουμε τα γεγονότα.
Τρία δις άνθρωποι σ’ όλον τον πλανήτη παρακολούθησαν την Αφή της Φλόγας και άνοιξε η ψυχή τους. Πού τέτοια χάρη ένα θρησκευτικό δόγμα. Να έλεγε το Κύριε Ελέησον μια στρουμπουλή παιχνιδιάρα ή ένας αραβόγυφτος μούφτης να έψελνε το Αλλάχ Αλ Ακμπάρ. Ή να είχε τόσο υψηλή τηλεθέαση ο πάπας που κατάντησε σα σκουμπρί, έτσι όπως έχει σκεβρώσει, όπως έχει καμπουριάσει και γείρει σα σαπιοκάραβο στην Σαλαμίνα.
Βεβαίως έπαιξε μπάλα το παπαδαριό στην επανάσταση του 1821. Κι αυτό ήταν μαγκιά της Τουρκίας. Σε είχε 400 χρόνια και σε είχε σε τέτοια πατέντα που για να γλυτώσεις έπρεπε να μπει στο κόλπο και η Εκκλησία, και η επίσημη και η ανεπίσημη. Βέβαια. Όπως υπήρχε κάποτε το ΚΚΕ εξωτερικού και το άλλο του Εσωτερικού, έτσι και με τους ρασοφόρους. Η ηγεσία έπαιρνε γραμμή από το Πατριαρχείο και οι λεγόμενοι σατανοπαπάδες, οι νταήδες και λεβέντες ήταν κάργα με την επανάσταση. Και δεν ήταν μόνον απαραίτητοι οι παπάδες χωρίς την ευλογία των οποίων δεν θα προχωρούσε με τίποτα η επανάσταση. Ήταν και οι καπεταναίοι, ήταν και οι αρχόντοι, δηλαδή οι νοικοκυραίοι, οι κοτζαμπάσηδες και οι καραβοκύρηδες.
Η τουρκική εξουσία τουρκική αλλά, και τώρα μιλάει ο γίγας αποδυτηριάκιας, η ελληνική κοινωνία ταξικά και διαστρωματικά εξελίχθηκε έτσι όπως διαμορφώθηκε και χωρίς την τουρκική… σκλαβιά. Ακριβώς. Δεν θα ήταν καλύτερος κοινωνικά και πολιτικά και οικονομικά ο Έλληνας, ακόμα κι αν δεν γνώριζε τα 400 χρόνια του Τούρκου. Και με Τούρκο και χωρίς Τούρκο το ίδιο έπαιξε η εξουσία, ναι, η εξουσία της εκκλησίας και των προυχόντων.
Και η εκκλησία μπήκε στο παιχνίδι της επανάστασης του 1821 διότι δεν μπορούσε να μείνει απ’ έξω. Διότι αν συνέχιζε να αντιδρά θα την έχανε την παρτίδα. Όχι, δηλαδή, ότι ο κόσμος στην Ελλάδα θα έμενε άθρησκος. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Απλά θα επωφελούταν ένα άλλο δόγμα, ένα άλλο χριστιανικό δόγμα.
Μιλάνε οι Γιάλτες. Και Γιάλτα δεν υπάρχει μόνον στην πολιτική. Αυτοί που μοιράζουν την τράπουλα ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Και για να μοιράζεις τα χαρτιά όπως γουστάρεις πρέπει προηγουμένως, πολύ προηγουμένως, να έχεις φροντίσει να κάνεις το μαύρο άσπρο. Έτσι πάει.
Πάει ο άλλος ζωσμένος με εκρηκτικά επάνω του και ανατινάζει ένα τετράγωνο. Τι είναι αυτό; Ηρωισμός, σου λέει. Παπάρια λέω εγώ. Το έκανε, λέει, για την πατρίδα του. Γι’ αυτό θυσιάστηκε. Μάντολες, λέω εγώ. Ήταν ένας καμικάζι, ένας ιδεολόγος φανατικός και αδιαφόρησε για την ίδια του τη ζωή. Δεν υπάρχει ηρωισμός. Παράνοια υπάρχει.
Υπάρχει λάθος πληροφόρηση. Αυτό που σου λέω. Προσκυνάτε και υμνείτε κάτι που δεν το ξέρετε. Δεν κάνω διάλογο μ’ αυτόν που το ρίχνει σε λιτανείες και προσευχές για κάτι αληθινά άγνωστο σ’ αυτόν. Για κάτι άδηλο. Όχι δηλωμένο. Όχι γνωστό. Όχι φανερό.
Τα γράφω αυτά και κάποιοι σαλτάρουν. Βέβαια. Επειδή σας έχουμε φθάσει στην πρωτοφανή… πανπληροφόρηση. Όλα τα ξέρετε, όλα τα βλέπετε, όλα τα σχολιάζετε. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν όλα μπροστά σε τόσο άπλετο …φως. Κι έρχομαι και σου λέω ότι σ’ έχουμε ρίξει στον ωκεανό της λήθης. Ποια ενημέρωση και ποια ανταλλαγή απόψεων. Είσαι στην εξειδίκευση της εξειδίκευσης. Εκεί σ’ έφθασα. Δεν μιλάμε για πνεύμα. Μιλάμε για εξειδίκευση. Μα, είναι δυνατόν το πνεύμα να έχει εξειδίκευση; Το πνεύμα είναι διάχυτο παντού και σου στέλνει μηνύματα απ’ όλες τις πάντες.
Από τα 200 εκατομμύρια μαύρους που βουτήξαμε από την Αφρική για να τους ρίξουμε στην Αμερική τα 70 εκ. πέθαναν στο δρόμο. Τι είπε ο πάπας; Τον ρώτησαν αυτό το κάθαρμα στο Βατικανό, ποιος θα τους κλάψει αυτούς; «Δεν είχε μέριμνα ο μεγαλοδύναμος γι’ αυτά τα πλάσματα διότι στερούνταν από θεολογική συνείδηση…». Έτσι είπε ο μέγας ποντίφηκας. Δηλαδή; Στα τέτοια του τού πάπα κι αν ψόφησαν 40 εκ. πίθηκοι ή 40 εκ. άνθρωποι.
Έχουμε κάνει δουλειά. Πρώτα καταστρέψαμε την γλώσσα. Είσαι πολύ μαλάκας και γι' αυτό αδυνατείς να συλλάβεις τη σπουδαιότητα του πράγματος. Δεν μπορείς να αντιληφθείς τη ζημιά που έχουμε κάνει με την λεκτική ταραχή. Να φθάσεις, δηλαδή, να λες λέξεις χωρίς να σημαίνουν τίποτα αυτές. Φοβερό. Να εγκαταλείπεις λέξεις που σου λένε τα πράγματα και να βάζεις στο στόμα σου και πριν από το στόμα σου στο μυαλό σου λέξεις που δεν σου ξεκλειδώνουν τίποτα στη σκέψη και τις αισθήσεις.
Με την αλήθεια δεν κάνουμε δουλειά. Μόνο με το παραμύθι θα προχωρούσαμε. Για να μασάτε, όμως, τα παραμυθάκια μας πρέπει να ρίξουμε ταφόπλακα στο παρελθόν. Το Χθες να γίνει άδηλον. Να κυριαρχήσει η ουσιαστική άγνοια, η πλήρης σύγχυση, για να μας διευκολύνει στην αλλοίωση της συνείδησή σας. Δεν γίνεται διαφορετικά. Όχι, δεν είμαστε κακοί άνθρωποι. Απλά έπρεπε να πετύχουμε αυτό που θέλουμε. Αυτό που μας πρόσταξαν οι άγιοι πατέρες μας.
Είκοσι αιώνες παραμύθι. Τι συμβαίνει; Μην ασχολήσαι. Πώς φθάσαμε εδώ; Το πολύ να το ρίξεις στις εικασίες. Εμείς ξέρουμε τι έχει συμβεί. Άσε τους άλλους να ψάχνονται. Χαμένοι από χέρι είναι. Εμείς γράφουμε την Ιστορία όπως μας βολεύει, και ξέρουμε τα διδάγματα του Χθες, και ξέρουμε τι σχεδιάζουμε. Οι άλλοι μπορεί να αρνούνται να μπουν στην αναλήθεια και την πλάνη, όμως εμείς σκοράρουμε. Διότι περνάει αυτό που εμείς θέλουμε.