ΣΤΙΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΒΟΥΝΩΝ, ΣΤΙΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΔΕΝΔΡΩΝ

Η γαμημένη η δύναμη της παραπληροφόρησης. Φοβεροί οι άνθρωποι. Σοβαροί παίκτες. Υπολογίσιμοι. Αλλοίωσαν τα κείμενα των Ελλήνων συγγραφέων. Όταν λέω των Ελλήνων, εννοώ των αρχαίων, μη γίνει κανένα μπέρδεμα. Δεν φταίω εγώ που με διαβάζουν και μαλάκες.

Φρόντισαν να κρατήσουν τα πρότυπα για πάρτη τους διότι αυτά χρειαζόντουσαν και σιγά, σιγά άρχισαν να βάζουν χέρι ειδικά σ' αυτήν της Αλεξάνδρειας, όπως και στις άλλες βιβλιοθήκες. Με το πιο συνωμοτικό τρόπο οργάνωσε την πολιτισμική του επιδρομή, με τρομοκρατική μεθοδικότητα, αυτή η φοβερή συνωμοσία των σκορπιών. Είχαν την πληροφόρηση, και τις υποψίες τους, αλλά με το που βλέπουν τη στάση του Αλέξανδρου του Μακεδόνα, όταν επισκέφθηκε το ναό του Σολομώντα, κατάλαβαν με ποιον έχουν να κάνουν. Ο μέγας Αλέξανδρος είχε πάρει πρέφα ότι γίνονται ανθρωποθυσίες, γεγονός και το είχε εξακριβώσει με τα ίδια του τα μάτια ο Αντίοχος ο Επιφανής.

Στα παπάρια του ο Αλέξανδρος. Ξεπέρασε την αλήθεια των πληροφοριών και τους δέχθηκε έτσι όπως είναι. Τι να κάνω, σου λέει ο γιος του Φιλίππου. Δεν παίζω με τη φύση ενός λαού. Θα χάσω χρόνο, πράγμα πολύτιμο για μένα, θα χάσω χρήμα, θα χάσω ενέργεια, για να τους αλλάξω. Όχι, σου λέει. Αυτή είναι η φύση αυτού του λαού. Δεν θα τους δαμάσω εγώ, ούτε θα τους αλλάξω την πίστη και τον θεό τους. Ο κάθε λαός ανάλογα με τον χαρακτήρα του. «Πες μου τι θεό πιστεύεις για να σου πω τι σόϊ πούστη κουβαλάς μέσα σου...» είναι η δουλειά.

Δεν προσκύνησε, βέβαια, το ναό του Σολομώντα ο μέγας Αλέξανδρος. Δεν είχαν μάθει ποτέ να γονυκλίνουν, να γονυπετούν οι Έλληνες. Γονυκλίνουν, όταν δίνουν μία κλίση στο γόνατο, όσες περισσότερες μοίρες τόσο πιο πολύ δουλοπρεπής είναι. Και γονυπετούν όταν πέφτουν στα γόνατα.

Δεν τα ήξεραν αυτά οι Έλληνες. Κλασικό παράδειγμα ο Ξενοφών, ο αρχηγός των μισθοφόρων που μετά την ήττα του Κύρου του νεώτερου από τον Αρταξέρξη στάθηκε όρθιος απέναντί του. Φώναζαν δεξιά κι αριστερά οι σατράπες «Πως τολμάς, αχρείε, ασεβέστατε, και δεν γονυκλινείς ενώπιον του μεγάλου βασιλιά;». Και τους λέει ο Ξενοφών '' Δεν είναι στα ήθη και στα έθιμά μας, εμάς των Ελλήνων, να γονατίζουμε, να σκύβουμε τη μέση, ακόμα κι όταν κάνουμε, δεήσεις, θυσίες στους θεούς μας. Εμείς το έχουμε ψηλά το κεφάλι διότι κι αυτός ο Δίας έτσι μας γουστάρει, όρθιους και περήφανους. Είναι μάγκας θεός, μαλάκες, κωλολαμόγια του Αρταξέρξη, και την βρίσκει ο δικός μας Δίας να λατρεύεται από ανθρώπους με φρόνημα, από γενναίους κι όχι από γαμιόληδες και καριόληδες και γυναικούλες και διεφθαρμένους, κατεστραμμένους και διεστραμμένους.

Όταν, λοιπόν, ο Ξενοφών τους λέει ''Δεν γονατίζω στον ίδιο το θεό μου, θα γονατίσω σ’ αυτόν τον μαλάκα τον Αρταξέρξη; Άντε, ρε, γαμηθείτε… Αν θέλει ο βασιλιάς σας να κάνουμε διάλογο αυτό θα γίνει μόνον όταν είμαστε όρθιοι και οι δύο. Ούτε τον φοβάμαι τον κύριο, ούτε είμαι υποτακτικός του μονάρχη σας για να συμπεριφέρομαι σα φοβισμένο κουνέλι''.

Άσε τώρα τους μπερδεμένους, μην πω καμιά πιο βαρειά κουβέντα, που την κάνουν μπουλκουμέ τη δουλειά με Βυζάντιο και Ελλάδα. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. ''Όταν μπαίνεις στη σάλα του αυτοκράτορα ποτέ να μην τον κοιτάξεις στο πρόσωπο και τα τελευταία πενήντα μέτρα να τα περπατήσεις στα γόνατα, και να σταθείς με το κεφάλι στα γόνατα''. Τι είναι αυτά, ρε; Σα να μας κάνουμε καψόνι στο στρατό, γιατί μας τσάκωσαν σε παράπτωμα, ότι είμαστε απείθαρχοι.

Αυτό τον χάλια τον Αρταξέρξη, όπως και τον άλλον, τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, αυτό το κάθαρμα της ανατολικής δυναστείας, αυτόν τον σφαγέα να μην τον κουσουμάρω στο πρόσωπο, λέει. Διότι, λέει, το επιβάλλει το σκυλολόϊ του πατριαρχείου και των επισκόπων που θέλουν τον αυτοκράτορα επί της γης θεό. Έτσι τους συμφέρει. Έτσι τους βολεύει. Άντε να χαθείτε, ρε, όλοι εσείς οι βυζαντινολόγοι και το παπαδαριό που μου λέτε ότι είναι ίδια ράτσα οι ρωμηοί με τους Έλληνες. Καμιά σχέση δεν έχω εγώ που κρατάω από τον γίγαντα τον Ξενοφώντα με τον Κωνσταντίνο τον πορφυρογέννητο;

Παραχαράκτες. Οι μεγαλύτεροι επιστήμονες οι σκορπιοί. Μόνον αν εξαφανίσουμε τα κείμενα, σου λένε, και μιλάμε για ένα εκατομμύρια τόμους, μόνο αν βουτήξουμε τα βιβλία για πάρτη μας, θα κάνουμε δουλειά. Εμείς, όμως, ξέρουμε που βρίσκεται η βιβλιοθήκη τους, άλλα δεν το λέμε. Δεν είμαστε μαλάκες. Έχουμε κι εμείς τις δικές μας βιβλιοθήκες, τις δικές μας κρυψώνες και στήσαμε έργο μόλις πήραμε χαμπάρι το παραμύθι τους ότι εξαφανίζονται τα πρότυπα. Άσε την αλλοίωση που έκαναν στα αντίγραφα. Σ’ ένα εκπληκτικό κείμενο του Αριστοτέλη, π.χ. Το Όργανο, βλέπεις περίεργα πράγματα, κάτι παραγράφους που με τίποτα δεν βγαίνει νόημα. Τι γίνεται εδώ; Είναι δυνατόν ο Αριστοτέλης να μην έχει λογική, να μην είναι σαφής; Διαβάζεις το κείμενο και λίγο παρακάτω αναιρούνται όλα όσα ανέφερε προηγουμένως ο Αριστοτέλης. Μέχρι και ο μεγαλύτερος πολέμιος του Αριστοτέλη, ο Καντ, είπε «Δεν μπορώ να δεχθώ ότι αυτοί οι παράγραφοι είναι δικοί σου, θα έλεγα του μεγάλου Σταγειρίτη αν με ρωτούσε σχετικά».

Ο Αμμώνιος Σακκάς, αυτός που κουβαλούσε σάκους, ένας φιλόσοφος σκέτο θηρίο σωματικά, για ένα διάστημα έγινε χριστιανός, μόνο για να γνωρίσει τη φύση αυτού του δόγματος. Ήθελε να καταλάβει αν ο χριστιανισμός περιέχει σπέρματα από την ελληνική σοφία ή είναι ένα παρακλάδι του ραβινισμού. Και, βέβαια, ο Αμμώνιος εγκατέλειψε τον χριστιανισμό και είπε την μεγάλη κουβέντα: «Τίποτα απ’ ό,τι διαβάζετε πρέπει να είπε εκείνος ο σημαντικός Έλληνας της Παλαιστίνης». Αναφερόταν στον Χριστό.

Αποφάσισε ο Αμμώνιος να προστατεύσει τον θησαυρό των πατέρων της ελληνικής σκέψης από τις επιδρομές στις βιβλιοθήκες. Όντως, έδωσε εντολή αυτός που έγινε ο πρύτανης των νεοπλατωνικών, και μαθητές του ήταν ο Πρόκλος, ο Πλωτίνος, ο Λογγίνος. Έδωσε, λοιπόν, εντολή σ’ όλες τις εναπομείνασες βιβλιοθήκες «Προστατεύστε τις γραφές των πατέρων μας από την εβραϊκή βουλιμία και πλαστογραφία και από την χριστιανική ανοησία».

Οι εβραίοι ξέρανε τι κάνανε. Οι χριστιανοί οι μαλάκες ούτε γνώριζαν, ούτε αντιλήφθηκαν το έγκλημα στο οποίο συνήργησαν. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Οι εβραίοι ποτέ δεν έκαψαν βιβλιοθήκες. Μόνον έκλεβαν. Οι χριστιανοί τις έκαιγαν τις βιβλιοθήκες. Οι Εβραίοι έκαψαν το κτίριο, οι χριστιανοί τα βιβλία. Τι λέει αυτό; Πολλά. Τα πάντα λέει.

Από εκεί και πέρα ήταν ελάχιστα τα γραφτά που έμειναν, κάπου 4.000 τόμοι. Απίστευτη και οφθαλμοφανής η πλαστογραφία. Σαλτάρησαν επί διόμισυ αιώνες οι Γερμανοί φιλόλογοι, και οι Γάλλοι, για να ξεκαθαρίσουν τα αρχαία κείμενα από τις άθλιες προσθήκες, και τις παραποιήσεις. Και έφθασε στο σημείο ο μέγας Βέρνερ, ο Γερμανός φιλόλογος του 18ου αιώνα, στην απόγνωση του, μιλώντας στους άλλους καθηγητές να τους πει «Κάναμε ό,τι μπορούσαμε, αλλά φοβάμαι ότι το κακό είναι βαθειά κρυμμένο». Όποια, δηλαδή, κείμενα έχουμε στα χέρια μας, τα λεγόμενα πρωτότυπα, δεν ξέρουμε σε ποιο βαθμό είναι παραχαραγμένα ή παραλλαγμένα. Κατόπιν τούτου τι συμβαίνει; Κάθε φορά που πέφτουμε σε ανακάλυψη παπύρων επί τόπου εξαφανίζονται οι αρχαιολόγοι για δεκαετίες. Είναι φοβερό. Στην Αγγλία έχουν αίθουσες ολόκληρες από κείμενα αρχαίων Ελλήνων και στα ελληνικά μουσεία ούτε για δείγμα δεν υπάρχει έστω ένας πάπυρος.

Τι έλεγα; Για την μαλακία που μου έλεγε ένας μαλάκας. Αν είμαι αριστερός, δεξιός, ναζιστής, κομουνιστής, αναρχικός. Τι να είμαι, βρε, αρχιμαλάκα; Υπαρκτός είμαι. Υπάρχω. Κι αφού υπάρχω γιατί με ρωτάς αν είμαι ανύπαρκτος;

Ανύπαρκτα πράγματα είναι αυτά, αριστερός, κεντρώος, μεσαίος, δεξιός, προοδευτικός, συντηρητικός, σοσιαλιστής, κομουνιστής. Δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα. Δεν υπήρξαν ποτέ. Αυτό που υπάρχει, που πάντα υπάρχει είναι οι πράξεις των ανθρώπων. Οι ενέργειες των ανθρώπων. Δεν θα ευλογήσω εγώ την αριστερά επειδή κάποιος που δηλώνει αριστερός σκέπτεται και δρα σωστά και τίμια. Ούτε θα καταδικάσω την αριστερά επειδή κάποιος, κάποιοι που δηλώνουν αριστεροί συμπεριφέρονται ύποπτα, βρώμικα. Όχι, ποτέ. Δεν μ’ ενδιαφέρει τι είναι, μάλλον τι λέει ότι είναι ο άλλος. Μ’ ενδιαφέρει τι κάνει. Είτε δηλώνει δεξιός, είτε αριστερός.

Είμαι χριστιανός, σου λέει ο άλλος, άρα... καλός άνθρωπος. Λάθος. Είμαι μωαμεθανός ή βουδιστής, άρα καλός άνθρωπος. Λάθος. Γιατί δεν μου λες ότι είσαι καλός άνθρωπος χωρίς το διαβατήριο και το πιστοποιητικό της θρησκείας; Τι μαλακίες είναι αυτές. Δεν υπάρχει θρησκεία, δόγμα θρησκευτικό να σε θέλει άθεο, παλιοκερατά, κάθαρμα; Ούτε ένα. Κι όμως, υπάρχουν ατέλειωτα σήριαλ σφαγών και κακουργημάτων στο όνομα της θρησκείας και σε βάρος οπαδών άλλης θρησκευτικής μαστούρας.

Ο αποδυτηριάκιας λέει ότι η θρησκεία, η κάθε θρησκεία είναι καλό πράμα. Χρήσιμο πράμα. Ο άνθρωπος επειδή γεννήθηκε κτήνος έχει ανάγκη τη θρησκεία, να εμποδίζει την εγκληματική του φύση, και από την άλλη να τον κοινωνικοποιεί. Μέχρι σήμερα δεν έχουν εντοπίσει γιατί ο σκύλος, και μόνον ο σκύλος, κόλλησε τόσο υπέροχα με τον άνθρωπο.

Κάποιοι καλοί άνθρωποι για να βοηθήσουν τον άνθρωπο να μπει στον δρόμο της ηρεμίας και της κονόμας του έστησαν τη θρησκεία που του ταιριάζει. Αν δεν ήταν η θρησκεία, τότε το ανθρώπινο είδος από την λαιμαργία του, από την ασέβειά του για τον απέναντι, και υποταγμένος στην φύση του, θα είχε αλληλοεξοντωθεί. Θα ζούσε ακόμα στις σπηλιές των βουνών και στις κουφάλες των δένδρων.

Βεβαίως απέτυχαν οι θρησκείες. Είσαι μαλάκας. Πέτυχαν οι θρησκείες. Απέτυχαν οι θρησκείες να σε κάνουν άγιο, όμως σε συγκράτησαν κάπως από τις ορμές σου τις πρωτόγονες. Και από την άλλη, στον αγώνα ανώμαλου δρόμου βοήθησαν τους καλούς ανθρώπους, που πάντα ήταν χιλιόμετρα μπροστά, να κερδίζουν δισκοπότηρα και μετάλλια που κανένας δεν τους απονέμει σ' αυτή και στην άλλη ζωή.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στη φυλλάδα Μάιο του 2002

Διαβαστε ακομα:

Η ΚΟΛΑΣΜΕΝΗ ΛΟΥΚΡΗΤΙΑ ΒΟΡΓΙΑ