ΑΝ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ

 

Το τελευταίο που μ' ακουμπά είναι ότι το πήρε η Μάντσεστερ Σίτυ και το έχασε η Λίβερπουλ. Στο ποδόσφαιρο δεν είμαι οπαδός του, αλλά θαυμαστής του. Όχι αγγλόφιλος, ούτε αγγλομάχος. Έλληνας είμαι, εδώ στην Ελλάδα ζω, άρα πονάω και χαίρομαι για τα κακά και τα καλά στο τόπο μου.

Χάνει το πρωτάθλημα η Λίβερπουλ και οι οπαδοί της βιώνουν ένα αλησμόνητο πανηγύρι, στέλνουν στον ουρανό την αγάπη τους για την ομάδα με το You'll Never Walk Alone. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Αυτή είναι η σχέση του οπαδού με την ομάδα του.

Τελικός κυπέλλου στην Ελλάδα, με κλειστές πόρτες. Με προσκλήσεις. Και γίνονται επεισόδια. Με την παρουσία αστυνομικών τριπλάσιους στον αριθμό από τους... τιμητικά προσκληθέντες ''φιλάθλους''. Το χειρώτερο ποιο είναι; Φταίει η αστυνομία, η ΕΠΟ, η κυβέρνηση, σύμφωνα με τα ΜΜΕ. Δεν φταίει ποτέ το κοινό στο οποίο απευθύνονται τα πρωτοσέλιδα.

Όλοι κάνουν το κορόιδο, αν και γνωρίζουν πως μας βλέπουν οι ξένοι. Αρκεί να αναφέρω το σχόλιο ενός αλλοδαπού εργαζόμενου στην Ελλάδα. Του πρώην προπονητή μπάσκετ του Παναθηναίκού Ρικ Πιτίνο: «Στους πέντε μήνες που βρίσκομαι στην Ελλάδα έχω δει πράγματα που δεν έχω ξαναδεί στην καριέρα μου ως προπονητής. Σήμερα παίζουν τον τελικό ποδοσφαίρου. Δεν επιτρέπονται οι οπαδοί. Μόνο 1.000 προσκλήσεις δόθηκαν στην ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, την Ομοσπονδία και υπάρχουν 3.000 αστυνομικοί. Τρεις προς 1 η αναλογία αστυνομικών προς οπαδούς».
Διαβαστε ακομα:

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ, ΡΕ, ΟΔΥΣΣΕΑ