ΚΑΝΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ... ΤΑΜΠΕΛΑ

Σήμερα το δεύτερο επεισόδιο της τριλογίας του αποδυτηριάκια, παλαιομοδίτικα το λες και αφιέρωμα. Θέμα ο περιβόητος ''Μάης ’68'', που λόγω της επετείου των 50 χρόνων επανέρχεται φέτος περισσότερο αναμνηστικά. Τι άλλο καλύτερο για τους παγκόσμιους επαγγελματίες, προσκυνητές και υμνητές, του τίποτα. Φοβερή αλητεία, πράγματι. Το ηττημένο να στήνεται στο βάθρο του θριαμβευτικού νικητή. Το αποτυχημένο να τραγουδιέται ως ανεπανάληπτη επιτυχία.

Ναι, το μαύρο περνάει για άσπρο. Εύκολα. Πανεύκολα. Γιατί στο DNA του κοσμάκη έχει ριζώσει η πλαστογραφία με την ανίκητη ταμπέλα ''Αυτό είναι το καλό'', ''Αυτό είναι το κακό''. Αυτό είναι λαϊκό, Αυτό είναι αντιλαϊκό. Δεν έχει αντίπαλο η ταμπέλα. Μιλάει η ταμπέλα, όχι η αλήθεια, όχι η πραγματικότητα. Ο επαναστάτης είναι ιδεολόγος, ρομαντικός, οραματιστής και η ταμπέλα δεν αλλάζει με τίποτα ακόμα κι αν αποδειχθεί ότι ο επαναστάτης ήταν πράκτορας, τυχοδιώκτης, πρεζόνι.