ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ...

Υποκλίνομαι. Τελετουργικά, μάλιστα. Με υπόκλιση σύμφωνα μ' όλους τους απαραίτητους κανόνες της παληάς εποχής. Σε ποιον το προσκύνημα; Στον κανέναν! Όσο και να αξίζει κανείς την υπόκλιση μου, δεν πρόκειται να την δει στον αιώνα. Υποκλίνομαι σε μια κουβέντα του πρωταθλητή Εμμανουήλ Καραλή. Το παλληκάρι είπε κάτι που είναι και δική μου αλήθεια. Δεν υπάρχουν στόχοι, υπάρχει μόνο ο δρόμος για το στόχο. 

''Εγώ δεν αγωνίζομαι για το χρυσό μετάλλιο και τη νίκη..  ''. Αυτό είπε ο πρωταθλητής στο άλμα επί κοντώ. Αλλά; ''Για τη χαρά του που μου χαρίζει ο αγώνας, για την αδρεναλίνη... Στο φινάλε που θα καταλήξουν τα μετάλλια μου; Σ' ένα ράφι,,, ''.

Νέο ρεκόρ ο Εμμανουήλ με 5 μ. 94 στο κλειστό στίβο και το είπε. Ποιο ρεκόρ, αυτό θα έρθει μόνο του, δεν το κυνηγάς. Ζεις τον αγώνα και όπου σε βγάλει. Κάπως έτσι το σκέφτεται ο Καραλής. Κάπως έτσι το εννοεί. 

ΣΤΗ ΡΟΥΛΕΤΑ ΣΗΚΩΣΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ, ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ...