ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ...

Βρέθηκε στη ανοικτή φύση και έγινε η ζημιά. Ζημιά; Γιατί ζημιά και κακό; Ο φίλος του συζύγου, η παρουσία του ξένου άνδρα, την αναστάτωσε. Της γέννησε πόθο πρωτοφανέρωτο... Πραγματικά δεν μπορούσε να ελέγξει το ίδιον τον εαυτό της. Να είναι με τον σύζυγο της και σκέπτεται μόνο τον φίλο του, τον ξένο...

Την πήρε αυτό τα άγνωστο σ' αυτήν συναίσθημα και την  πήγαινε όπου εκείνη δεν όριζε... Έχασε την ηρεμία στο μυαλό της. 

Η φύση. Η μαγεία της φύσης. Της φυσικής φύσης, όχι του πάρκου, όχι ενός μεγάλου κήπου. Τα αηδόνια απείθαρχα, και τα ρόδα ανθισμένα, κι ένας ήλιος μεθυσμένος.. 

Στο έλεος της φύσης, λοιπόν, η γυναίκα δέχθηκε τον κεραυνό... Κατακέφαλα. Ο γάμος, ο σύζυγος, η οικογένεια, όλα όσα την είχαν μασκαρέψει και της είχαν προσδώσει μια όχι δική της καθημερινότητα, πήγαν περίπατο.. 

ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ...