Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟΣ

Δυο οι αιώνιες αλήθειες, οι αιώνιες ανάγκες, τα αιώνια ταμπού. Δυο, Θρησκεία και Μοναρχία. 

Ποιες λαϊκές επαναστάσεις; Όλες αποφέρουν Αδικία, Εκδίκηση, Προσωπικές φιλοδοξίες. Προσωπικές αντιπαλότητες. 

Ποια είναι η μοίρα των επαναστάσεων και των επαναστατών; Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος έγραψε πως οι επαναστάτες ωσάν ιστορικοί Κρόνοι τρώνε τα παιδιά τους. Το επιβεβαιώνουν οι δυο μεγαλύτερες και βιαιότερες ανατροπές μιας δομής κοινωνικής κατεστημένης. Η Γαλλική και η Μπολσεβίκικη επανάσταση.

Κανένας πρωταγωνιστής της επανάστασης του δεν πέθανε στο κραββάτι, με τις δάφνες του, και γέρος πια με τις αναμνήσεις του,Ούτε ένας, εκτός από τον Φουκιέ και τον Στάλιν, τους δυο νεκροθάπτες των ανατρεπτικών κινημάτων. 

Και τα πραξικοπήματα, τα κάθε είδους, κινήματα, που δεν είχαν ιδεολογικές επιρρροές κατέρρευσαν εκ των έσω με αλληφαγώματα των πρωτεργατών.

Και στα δικά μας. Όλοι οι ηγέτες κατηγορήθηκαν για προδοσία, γαι πρακτοριλήκι. Καραγιώργης, Πλουμίδηςκαι σία. Και σήμερα, χωρίς λαιμητόμους και γκουλάγκ,  λόγω των απομνημονευμάτων της Έλλης Παππά, χολή και μπηκτές σε βάρος του συντρόφου της Μπελογιάννη.

Οι αιτίες είναι οι ιδεολογικές διαφορές. Οι δολοπλοκίες, οι υπονομεύσεις, οι συκοφαντίες, οι αντιπαλότητες, οι ζηλιες, οι φθόνοι. Δεν ξεπερνιούνται οι ανθρώπινες αδυναμίες. Παίζει και η ιδιοτέλεια, ο αυτισμός.

Όλα αυτά μας τα είπαν εδώ και χιλιάδες χρόνια, ο Όμηρος και κυρίως ο Ευριπίδης. Ποιος είναι ο ο επαναστάτης και ο επαστατημένος άνθρωπος 

ΧΕΙΡΩΤΕΡΟΙ ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ