ΗΤΑΝ ΠΟΙΗΤΗΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΓΡΑΦΕ ΣΤΙΧΟΥΣ

Για να δικαιολογήσει τις απιστίες του ο σύζυγος της είπε πως είναι ποιητής. Τι κόλπο είναι αυτό, του απάντησε κατάπληκτη η κυρία και με δίκηο της. Ξέρεις - της μουρμούρισε - είμαι καλλιτέχνης και οφείλεις αν είσαι σωστή να με ανεχθείς. Η γυναίκα έβλεπε μπροστά της έναν άλλο άνθρωπο, όχι αυτόν που ξέρει χρόνια. Εκείνος στο παραμύθι του, πως αλλοιώς να δικαιολογήσει το ότι πήγαινε μ' άλλην;
Πράγματι, οι ποιητές, οι πνευματικοί λειτουργοί, δεν περιορίζονται σε μια σχέση, ξενοπηδάνε κι άλλες κυρίες, εκτός την δική τους. Και, πράγματι, οι σύζυγοι ή μακροχρόνιοι μόνιμοι σύντροφοι τους έχουν κατανόηση και κάνουν όχι ακριβώς τα στραβά μάτια, αλλά ανέχονται συνειδητά τον καλλιτέχνη.
Έτσι πάει. Πλούσια η σεξουαλική ζωή του ποιητή. Συνυφασμένη με τη δημιουργικότητα του. Και από την άλλη ο ποιητής και γενικά οι πνευματικοί άνθρωποι χαρακτηρίζονται και από ένα βαθμό κατάθλιψης.
Διαβαστε ακομα: