ΒΑΠΟΡΑΚΙΑ ΤΑ ΜΜΕ ΣΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΑΤΕΣ

Ηγέτες λένε τους αρχηγούς κρατών, τους κυβερνήτες, τους προέδρους κομμάτων, ενώ πρόκειται για υποτακτικούς της μάζας. Ποιος, χωρίς να σπάσει τα μούτρα του, έχει τα άντερα να πάει κόντρα στον γίγαντα λαό;

Είναι τόσο ηγέτης, τόσο μπροστάρης και οδηγητής ο πολιτικός, όσο θαρρούν, όπως λένε, πως είναι το περήφανο άτι, που τον καβαλάνε.

Γιουσουφάκια στον πολτό είναι και τα μήντια. Ό, τι θέλει ο κοσμάκης. Κι αυτό που γουστάρει ο κοσμάκης από την εποχή που βγήκαν οι λάσπες είναι η ίντριγκα. Και γενικώς η βαβούρα, ο τζερτζελές.

Για δέκα χρόνια ένας μόρτης μεγαλοδημοσιογράφος δημοσίευε σε ιταλικές εφημερίδες ανύπαρκτες συνεντεύξεις με πρόσωπα που δεν είχε συναντήσει ποτέ. Και τι έγινε; Τα έγραφε από το μυαλό του ο Τομάζο Ντεμπενεντέτι, αλλά όπως γούσταρε να τα διαβάσει το αξιότιμον κοινόν.

Φοβερά πράγματα. Είχε «πάρει» συνεντεύξεις από τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, τον Δαλάι Λάμα, τον Λεχ Βαλέσα, τον Πάολο Κοέλιο, τον Φίλιπ Ροθ.

«Όλα ήταν ψεύτικα» παραδέχθηκε ο μάγκας, καθηγητής ιταλικών και Ιστορίας, παρακαλώ, ο οποίος απειλεί να βγάλει βιβλίο μ’ άλλες παραμύθι φούρναρης συνεντεύξεις.

Πριν από 30 χρόνια, κάποιος δόκτωρ Φίσερ ισχυρίστηκε ότι ανεκάλυψε τα «Ημερολόγια του Χίτλερ» και επιτόπου αγόρασε τα δικαιώματα για να τα δημοσιεύσει το Stern, ενώ ενδιαφέρον έδειξαν οι Sunday Times, οι New York Times και το Newsweek.

Τα μήντια χρησιμοποιούνται, με τη θέλησή τους κι όχι, επειδή έτσι ή, αλλοιώς είναι διαπλεκόμενα στο παιχνίδι της εξουσίας, όπως την ορίζει η δυναμική και η κουλτούρα επικοινωνίας του κόσμου. Ο οποίος κόσμος είναι και θύτης και θύμα.