ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Για μια ακόμα φορά απασχολεί η πασίγνωστη γαλλική εφημερίδα “Liberation” με τα προβλήματά της. Αν η εφημερίδα ήταν δεξιά κι όχι αριστερή, η κρίση στις τάξεις της θα πέρναγε σχεδόν στο ντούκου.

Ύστερα η Liberation είναι η Liberation. Ό, τι κι αν συμβαίνει, είτε πουλάει ένα εκατομμύριο φύλλα την ημέρα, είτε 100.000 όπως σήμερα, είναι αδιάφορο. Είναι ισχυρό brandname και πουλάει ένα παραμύθι και για όσα γράφει και για όσα συμβαίνουν στους δημοσιογράφους της και τους μετόχους της.

Αφήνουμε τις θεωρίες, μιλάμε συγκεκριμένα. Έγραψε ένα άρθρο συντάκτης της εφημερίδας και δεν δημοσιεύτηκε διότι το απέρριψε η διευθυντική ομάδα. Τραβήξανε μια απεργία γιατί η εφημερίδα, σου λένε, είναι των δημοσιογράφων, όχι του διευθυντή. Ο οποίος, διευθυντής, άλλωστε εκλέγεται, τέλος πάντων έχει την παραδοχή των συντακτών.

Το άλλο. Λένε οι δημοσιογράφοι της Liberation ότι η ιδιοκτησία δεν ενδιαφέρεται για τη δημοσιογραφία, παρά μόνον για το οικονομικό κέρδος. Οι άνθρωποι, λέω για τους δημοσιογράφους, είναι για ξύλο. Γιατί;

Επειδή ο δημοσιογράφος οφείλει να ενδιαφέρεται μονάχα για τη δημοσιογραφία και ο επιχειρηματίας μονάχα για το επιχειρηματικό κέρδος. Κι αν ο επιχειρηματίας έχει χασούρα τότε δεν μπορεί να κάνει δημοσιογραφία ο δημοσιοφράφος.

Προ ημερών κανάνε απεργία οι δημοσιογράφοι διότι αρνούνταν το σχέδιο για την επιβίωση της εφημερίδας που προβλέπει μειώσεις μισθών, απολύσεις, μερική απασχόληση. Και στο πρωτοσέλιδο της ημέρας οι συντάκτες εξηγούσαν γιατί κάνουν απεργία.

Να το καταλάβω. Η απεργία γίνεται για να υποχρεωθεί η ιδιοκτησία να βάζει από την τσέπη της κι άλλα χρήματα προκειμένου να κυκλοφορεί μία ζημιογόνο εφημερίδα; Και ποιο θα είναι το όφελος με την απεργία. Πού θα καταλήξει η αποφασιστικότητα, η αντίσταση των δημοσιογράφων της Liberation;

Διαβάστε ακόμα:

Ο Δημήτρης δεν σκαμπάζει από δημοσιογραφία