ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΟΥΞΕ

Ντροπή της Ευρώπης είναι η Eurovision. Και ντροπή της μουσικής. Να ξέρουμε τι λέμε. Και να τα λέμε. Αυτός, όμως, είναι ο κόσμος, ο σημερινός και μοντέρνος, διεθνοποιημένος και παγκοσμιοποιημένος. Να έχει χρόνο και διάθεση να παρακολουθεί ένα τίποτα. Ένα show χωρίς περιεχόμενο. Ένα θέαμα από το οποίο δεν έχει να σου δώσει τίποτα.

Μη μιλάμε για ποιότητα. Συμβαίνει το εξής. Ανύπαρκτος συνθέτης, πιθανότατα, με τραγουδάκι κλεμμένο, πιθανότατα, που θα το πει άγνωστη τραγουδίστρια η οποία δεν θα κάνει καριέρα, πιθανότατα, να πάρουν την πρώτη θέση. Τη δεύτερη θέση, πιθανότατα. Και το βραβευμένο κομμάτι, πιθανότατα, να μη γίνει ποτέ σουξέ. Έχει προκύψει αρκετές φορές.

Και το έργο είναι... «διαγωνισμός». Παίζουν πια ημιτελικοί και τελικός. Φοβερά πράγματα. Έχουν προσδώσει... αθλητική διάσταση στη σάχλα.
Το 2004 η κυρία Έλενα Παπαρίζου πήρε στο Κίεβο την πρώτη θέση, τίτλος του τραγουδιού My Number One και ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας το είχε χαρακτηρίσει προϊόν του ελληνικού πολιτισμού. Καλά κόλλυβα.

Διαβάστε ακόμα:

Χίλια διαμάντια μετρημένα, ένα προς ένα