ΕΠΙΛΟΧΙΑΣ Ο ΜΙΚΡΟΦΩΝΑΤΖΗΣ
Έχω πιει τις μπύρες μου και τις ευχαριστιέμαι περισσότερο αυτή τη φορά διότι με έχει κερδίσει το ματς του τσάμπιονς ληγκ που παρακολουθώ από την τηλεόραση. Κάποια στιγμή σηκώνομαι να πάω τουαλέτα, δεν κρατιέμαι άλλο, σου λέω. Δεν θα το πιστέψεις! Συνέβη κι ας το πεις απίστευτο εσύ.
Δεν πρόλαβα να κάνω τρία βήματα κι ακούω τον σπήκερ της τηλεόρασης, της κρατικής τηλεόρασης, και μου κάνει επίθεση: «Που πας; Κάτσε κάτω! Ο σκηνοθέτης ξαναδείχνει την γκολάρα, δές την !».
Κάνω πλάκα; Σε καμμία περίπτωση. Σου λέω ότι ο δημοσιογράφος, ο εκφωνητής, ο περιγραφοποιός με διέταξε να ξαναδώ τη φάση του γκολ. Είναι δυνατόν να γίνει αυτό; Κι όμως, οι Έλληνες επαγγελματίες τηλεορασάκηδες το έχουν σύστημα.
«Κυττάξτε!» προστάζει τους τηλεθεατές ο έτσι. «Κυττάξτε ξανά πως έγινε η φάση» επαναλαμβάνει ο μικροφωνατζής. Ο ορισμός της αγένειας. Αν δεν με διατάζει, έστω ότι μου κάνει υποδείξεις. Με ποιο δικαίωμα; Δεν είναι η δουλειά του να μου λέει τι να κάνω. Με τρόπο, μάλιστα, επιτακτικό, ακόμα και παρακλητικό.
«Κυττάξτε! Προσέξτε πώς ντριμπλάρει ο τάδε, ξαναδείτε πως αποφεύγει ο δείνα». Είπαμε. Είναι προσβλητικό ένας ξένος, κάποιος που δεν με ξέρει, που δεν έχω καμμία σχέση μαζύ του, χωρίς να τον ρωτήσω, να μου λέει τι να κάνω μέσα στο σπίτι μου.
Όχι, δεν είναι αγενής ο δημοσιογράφος, είναι άσχετος. Δεν ξέρει να αρθρώσει λόγο. Αν ήξερε σαν επαγγελματίας δεν θα έλεγε το βαρβαρικό «Κυττάξτε», αλλά με διακριτικότητα θα ανέφερε π.χ.”Είμαι σίγουρος ότι ο σκηνοθέτης θα μας δώσει πάλι τη φάση, ίσως από διαφορετική γωνία, αξίζει να τη ξαναδεί κανείς…, ας ελπίσουμε ότι θα θαυμάσουμε πάλι τη φάση του γκολ κ.λ.π. κ.λ.π.”. Όχι να απευθύνεται σε μένα προστάζοντας μου.
Διαβάστε ακόμα: