ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΜΑΣ
Όσο κι αν έχουν μικρύνει οι αποστάσεις με τα σημερινά μέσα μεταφοράς η Βραζιλία είναι μακρυά μας. Κι ένας τόπος άγνωστος μας είναι, όπως άγνωστη είναι και η ομάδα της Κολομβίας. Εμείς, όμως, δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε και με την αύρα του Αιγαίου και τον ρομαντισμό του Ιονίου είμαστε αισιόδοξοι. Και για το πρώτο παιχνίδι και για την πορεία της εθνικής στο μουντιάλ. Έχουν αρχίσει και το παίζουν το έργο τα εγχώρια μήντια. Να φουσκώνουν ελπίδες και πανιά.
Ποια Μέρκελ και Λαγκάρντ, Έλληνες όλοι μια γροθιά, ενωμένοι και ποτέ νικημένοι, και θα θυμηθούμε το έπος του 2004 που μας έκανε περήφανους, και την Αλβανία του '40 και τον Μαραθώνα το 490 πριν τον Χριστό και το 1821.
Όλα αυτά παίζουν στις χαζοχαρούμενες εκπομπές από χαζούληδες, κάποιους Ρούληδες και Χαρούληδες. Και να δώσουμε τις καλύτερες ευχές στα παιδιά της εθνικής ομάδας, δεν έχουν καμμία σχέση, καμμία επίδραση μ' αυτό που θα γίνει στο γήπεδο. Οι ούριοι άνεμοι για να 'ναι καλοτάξιδη η εθνική ομάδα δουλεύουν στα παραμύθια, στους μύθους, στους θρύλους.
Αθάνατη ψυχή έχει ο Έλληνας, καμμία αντίρρηση, αλλά στο γήπεδο αν δεν σκεφθεί ποδοσφαιρικά, όχι πίσω και σας φάγαμε, όχι πίσω όλοι στα ταμπούρια μας, πιθανόν να γίνει η ζημιά. Κι όχι επειδή οι αντίπαλοι είναι πιο αγριοτσαμπουκάδες, μαχαιροβγάλτες με στομωμένες λάμες. Που πιθανόν να είναι πιο τσαμπουκάδες, όσο κι αν δεν τους φαίνεται.
Διαβάστε ακόμα: