ΟΙ ΓΛΥΦΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΥΓΙΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΝΟ

Το γλύψιμο είναι μαστοριά. Δεν γλύφεις ό,τι να ‘ναι. Είσαι γλύφτης. Μάλιστα. Αυτό έχεις επιλέξει. Όπως άλλος είναι καρφωτής. Του αρέσει να βαράει. Να δίνει ξύλο. Κι εδώ παίζουν οι κανόνες. Δεν κοπανάς χωρίς λόγο. Το κάνεις επιλεκτικά.

Ο Παναθηναϊκός πούλησε τον Καπίνο και αγόρασε κάποιον Στηλ. Είσαι γλύφτης, όμως στην περίπτωση που το παίζεις τουμπεκής. Είπαμε. Δεν είπαμε; Και το γλύψιμο είναι μαστοριά. Όταν αγνοείς την παραχώρηση του καλού, του δοκιμασμένου, και λες είναι επιτυχία του Παναθηναϊκού που απέκτησε έναν Άγγλο από ομάδα Β΄ εθνικής που υποβιβάστηκε στη Γ΄ εθνική, τότε σαν γλύφτης, τότε εκθέτεις το επάγγελμα του γλύφτη. Και ρεζιλεύεις τον εαυτό σου. Και φέρνεις σε δύσκολη θέση αυτόν που υποτίθεται υπηρετείς.

Ο σοβαρός γλύφτης τουλάχιστον προσπαθεί να διασώσει την αξιοπρέπειά του. Να μην καίγεται. Να μην αυτοϋπονομεύεται. Να προστατεύει την υπογραφή του. Να, γιατί λέω ότι είναι μαστοριά το πασαλιψαταίρ.

Δεν συζητείται ότι πάντα υπάρχει η πιθανότητα ο Λούκας Στηλ να αποδειχθεί αποκάλυψη. Δεν είναι εκεί το ζήτημα, όμως. Η αλήθεια είναι μια και δεν κρύβεται όσο κι αν προσπαθούν οι γλύφτες κατηγορίας Γ΄ εθνικής, οι επαγγελματίες γλύφτες με ερασιτεχνική νοοτροπία. Είναι τόσο δραματική η οικονομική κατάσταση του Παναθηναϊκού που υποχρεώνεται να πουλήσει μια βασική μονάδα για να κονομήσει και στη θέση του Καπίνο να κάνει ένα πάμφθηνο συμβόλαιο. Αυτή είναι η αλήθεια.

Διαβάστε ακόμα:

Πανηγυρίζουν στη Λιέγη για την κλήρωση με ΠΑΟ