ΟΙ ΡΟΥΛΗΔΕΣ ΤΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΝ

Μαρτύριο. Ανοίγεις την κωλοτηλεόραση και σου κάνει επίθεση κατάμουτρα. Θα μπουν νέοι φόροι. Πέντε χρόνια τώρα το μαρτύριο. Αλλάζεις κανάλι. Η τρόικα επιμένει στις απολύσεις. Άλλος, το χρέος δεν μειώθηκε. Άλλος, θα πεινάσετε, θα ψοφήσετε όρθιοι. Πώς να το αντέξεις, ρε; Κι όμως, ακόμα είμαστε όρθιοι. Καθόμαστε μόνον όταν παίρνουμε θέση μπροστά στην άτιμη τηλεόραση.

Ο εντεταλμένος σοφός στο αυτί του αυτοκράτορα ψιθυρίζει: Μέμνησο του θανάτου. Αυτή είναι η δουλειά του. Να υπενθυμίζει στον άλλον ότι κι εσύ, ο γαμάω, ο υπεράνω όλων, ο κρατών τον πλανήτη από τα αρχίδια του, δεν γλυτώνεις από τον θείο Χάρη.

Και με κίνδυνο της ζωής του περνούσε το μήνυμα στο αφεντικό ότι κι εσύ είσαι θνητός. Πώς να αντέξει τέτοια αλήθεια ο αυτοκράτωρ; Μόλις άκουγε τη γαμημένη ατάκα, που τον προσγείωνε στην πραγματικότητα, συνήθως έδινε εντολή να εκτελεστεί ο ενοχλητικός σύμβουλος.

Κανέναν φόβο οι Ρούληδες των καναλιών για όσα απειλητικά ξεφωνίζουν και σου σακατεύουν κάθε κέφι, από το πρωί κιόλας. Όχι να δουλέψεις δεν μπορείς μετά, ούτε να αναπνεύσεις από την ανασφάλεια που σου ντοπάρουν.