ΑΜΑΛ ΑΛΑΜΟΥΝΤΙΝ ΚΑΙ ΜΕΛΙΝΑΡΑ

Η Αλαμουντίν, που το ‘χει το κορίτσι το σταριλίκι, άσχετο ότι δεν είναι κλασικά ωραία, ούτε κυκλοφορεί με κορμί θανατηφόρο, μπορεί να βάλει στον ίσκιο της την Μελίνα Μερκούρη; Πριν δώσω την απάντηση, σαφή και επαρκή, να σημειώσω ότι στα 16 χρόνια που έκανε υπουργός πολιτισμού στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ η Μελίνα Μερκούρη ποτέ δεν γράφτηκε κάτι εναντίον της.

Φοβερό, ε; Μια πολιτικός πού όλοι την προσκυνούσαν. Την λάτρευαν. Η συγκεκριμένη είχε τον τρόπο της σ’ αυτό που λέμε προσωπικές δημόσιες σχέσεις. Άνθρωποι αξίας, προσωπικότητες στο καλλιτεχνικό κύκλωμα, μόνον καλή κουβέντα είχαν για την Μελίνα Μερκούρη.

Κι όταν λέμε καλλιτεχνικό κύκλωμα εννοούμε κύκλωμα. Πανίσχυρο! Με τις παράγκες του. Με συμφέροντα συντεχνιών, με αρχηγούς «συμμοριών», δηλαδή εξουσίες από παρέες, με παρασκήνιο. Η Μελίνα, όμως, ήταν στη γυάλα. Κανένας δεν την ακούμπησε. Κανένας δεν την σχολίασε, κι αν κάποιος σκέφθηκε να την επικρίνει, με την «αντικατασκοπία» της η Μερκούρη του προλάβαινε και με δάκρυα στα μάτια του άλλαζε γνώμη.

Πράγματι η υπουργός του ΠΑΣΟΚ και ηθοποιός, μέτρια, όχι κλάση, άσχετο αυτό, είναι η πρώτη που ανέδειξε το θέμα των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Είχε δώσει συνέντευξη στο BBC το 1980 και μια διάλεξη στην Οξφόρδη το 1986. Έγινε κάτι με την υπόθεση της επιστροφής των Γλυπτών; Δεν νομίζω. Φρου φρου και αρώματα. Νομίζω.

Σα να ενοχλήθηκαν κάποιοι με την «επιχείρηση Αλαμουντίν» και ποια είναι αυτή η κυρία που θέλει να επισκιάσει την Μελίνα Μερκούρη. Εκεί είναι το θέμα, ρε παιδιά; Ότι ο μύθος της Μελινάρας δεν απομυθοποιείται η, να γίνει δουλειά; Όχι, δηλαδή, ότι με την σύζυγό του Τζωρτζ Κλούνυ θα περπατήσει η δουλειά.

Διαβάστε ακόμα:

Η Μελίνα των Ελλήνων