ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΚΩΛΟΜΠΑΡΕΜΑΤΟΣ

Μηδέν από μηδέν, μηδέν. Τραγούδια του χαμού. Ποιος διαγωνισμός τραγουδιού και κουραφέξαλα. Πασαρέλα εκκεντρικότητας είναι πλέον η Eurovision. Κυρίαρχο το κιτς στοιχείο και τα μηνύματα της πλάκας. Ακόμα και η ομάδα της Φινλανδίας με τα άτομα ειδικών αναγκών στο πλαίσιο που παρουσιάστηκαν, ήταν για να μας δείξουν όχι ότι μπορούν να τραγουδήσουν, αλλά ότι η χώρα τους μπορεί να τους «εκθέσει».

Ετσι που λες. Η Μαρία Ελενα Κυριάκου είχε αβανταδόρικο κομμάτι για τη φωνή της, όπως και η Ρωσίδα. Προκριθήκανε τα κορίτσια για τον τελικό. Αλλά, όπως είπαμε, δεν προκειται για διαγωνισμό τραγουδιού. Παληά ήταν. Μέχρι το σημείο που ψήφιζαν οι επιτροπές. Εστω κι αν έκαναν κωλομπαρέματα πολιτικά. Το δωδεκάρι πήγαινε στην αδελφή χώρα, όμως οι υπόλοιποι βαθμοί αποδίδονταν με κάποια κριτήρια. Και τότε το κιτς στοιχείο υπήρχε, αλλά άκουγες πέντε νότες βαλμένες με μια σειρά, με μια λογική.

Αυτός ήταν και ο λόγος που δυνατοί παίχτες της μουσικής, όπως οι Abba, η Σελίν Ντιόν κ.α. συμμετείχαν. Πότε χάλασε το πράγμα; Από τότε που άνοιξαν οι τηλεφωνικές γραμμές για το κοινό. Ως γνωστόν ο κόσμος θα επιβραβεύσει αυτόν που θα του κάνει εντύπωση. Που θα τον παραμυθιάσει με την εμφάνισή του κι όχι βέβαια με τη φωνή του. Ποια φωνή τώρα και μαλακίες. Ποιος δίνει σημασία στην αρμονία; Ποιος έχει εκπαιδευμένο αυτί στην αρμονια; Τα τερατώδη και τα ακραία θα πρωτεύσουν.

Μην λησμονήσω να πω ότι δεν μπορεί να παρουσιάζουν το διαγωνισμό άνθρωποι που δεν σκαμπάζουν. Μας πρήξανε τα παπάρια με την κοπέλα της Αλβανίας οι Καπουτζήδηδες, η οποία δεν πάταγε πουθενά μουσικά.

Αυτά ως πρόγευση. Θα ακολουθήσουν κι άλλα, εκτός από τις σοβαρές αναλύσεις που μας παρέχουν καθημερινώς τα μεσημεριανάδικα.

Διαβάστε ακόμα:

Eurovision, το πρωτάθλημα της πατσαβούρας