ΚΑΜΜΕΝΟ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΝΟΥΛΙ ΤΟΥ ΣΑΝΤΣΕΣ!

Στη σκηνή του έργου ο εραστής με την γκόμενα είναι έτοιμοι να φιληθούν στο στόμα. Για να το κάνει θρίλερ ο σκηνοθέτης βάζει μια ωρολογιακή μπόμπα κάτω από το κρεββάτι. Εξασφαλίζει έτσι το ενδιαφέρον του θεατή, τον αιχμαλωτίζει. Τι διάολο θα συμβεί την αμέσως επόμενη στιγμή εξαρτάται από τον μάστορα της ταινίας, και πόσο θα κρατήσει η εν λόγω στιγμή, και ποια θα είναι η κατάληξή της.

Κάπως έτσι δούλευε ο μαιτρ Άλφρεντ Χίτσκοκ. Ε, όταν φτιάχνεις το πρωτοσέλιδο ρίχνεις και μυστήριο, και αγωνία... Το πολεμάει, σου λέει , η ομαδάρα για να τον αρπάξει τον παικταρά, ο οποίος κάνει σαν τρελλός να έρθει, αλλά... Υπάρχει στο σενάριο και το «αλλά», διότι η παρτίδα είναι ζόρικη, τον «δικό» μας τον διεκδικούν κι άλλες ομαδάρες, γι' αυτό η προεδράρα μας τα δίνει όλα για να κάνει την ανατροπή, πατάει γκάζια, άμα λάχει να 'ουμε το πάει στο μαλακό, στο βήμα-βήμα...

Πήρες πρέφα. Η μεταγραφή είναι σινεμάς. Δεν είναι μπαμ και κάτω. Δεν είναι πληρώνεις και παίρνεις ενάμισυ κιλό φασόλια. Έχει και παζάρι. Γι' αυτό, όπως στην ταινία βλέπεις συνέχεια τον πρωταγωνιστή, έτσι και στα πρωτοσέλιδα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ παίζουν τα ίδια ονόματα ποδοσφαιριστών, μέχρι να κλείσει η δουλειά.

Και για να κλείσει το έργο ο σκηνοθέτης κάνει τα κόλπα του. Σε ρωτάει, για παράδειγμα, τι ψηφίζει η γυναίκα του παικταρά. Σύριζα ή, Χρυσή Αυγή. Μύκονο ή, Ίμπιζα. Το μανουλομάνουλο του Σάντσές το ρίχνει καρφωτό στην κάλπη: Ελλάδα. Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Διαβάστε ακόμα:

Η τσούλα πάει κατηχητικό!