ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΞΕΚΟΥΤΙΑΝΕ ΤΟΝ ΓΟΥΝΤΥ ΑΛΕΝ!

Πριν από χρόνια διάβασα τη γνώμη του γνωστού Γούντυ Άλεν για το φόνο. Ο δημιουργός πολλών κινηματογραφικών ταινιών είχε πει: «Μ' ενδιαφέρει το έγκλημα, γενικώς. Ο φόνος είναι θεμελιώδες εργαλείο της δραματουργίας. Δεν έχουν μέτρημα τα φιλμ με φόνους. Βρίσκεις φόνους στην αρχαία τραγωδία, στο θέατρο του Σαίξπηρ, στα μυθιστορήματα των Ρώσων».

Ωραία τα λέει μέχρι εδώ ο ασχημομούρης, θα συμφωνήσω μαζύ του. Στη συνέχεια: «Έχει πλάκα ο φόνος. Είναι διασκεδαστικό. Συναρπαστικό. Με γοητεύει πολύ η ιδέα της παρανομίας. Μικρός ήθελα να γίνω κακοποιός. Δεν τα κατάφερα ποτέ, αλλά είναι κάτι ελκυστικό, καλύτερα δολοφόνος επαγγελματίας, παρά υπάλληλος γραφείου».

Θυμήθηκα τούτα τα λόγια του Αμερικανού ταλαντούχου Γούντυ Άλεν, όταν στο σινεμά τελείωσε η τελευταία ταινία του που είχα την ατυχία να την παρακολουθήσω. Η πατάτα. Και να σκεφθείς ότι απέσπασε καλές κριτικές. Γούντυ Άλεν είναι αυτός, δύσκολο να γράψω άσχημα πράγματα, σκέπτεται ο σινεκριτικός. Μήπως αρέσει η ταινία στον κόσμο, και θα πει «κομπλεξικός είναι ο κριτικός...».

Ο Γούντυ Άλεν ξεκίνησε πριν 50 χρόνια να γράφει και να σκηνοθετεί ο ίδιος ταινίες περίεργες, σατυρικές, αιρετικές και γρήγορα απέκτησε δικό του κοινό, περιορισμένο βέβαια. Κάποια στιγμή σκέφθηκε: «Όνομα έχω κάνει, τη δουλειά την έχω μάθει στο σινεμά, σα γνήσιος Εβραίος ψοφάω για φράγκα, άρα;».

Άρα, την κοπανάει από την Αμερική ο δικός σου, όπου εκεί πλήρωνε μεγάλους φόρους και εγκαθίσταται στην Ευρώπη και γυρίζει κάθε χρόνο μία ταινία. Με στόχο να κάνει παγκόσμιο πρωταθλητισμό, όχι ταινίες αντισυμβατικές, αλλά κανονικές, για όλο τον κόσμο. Ποιοτικά, όμως, οι ταινίες του είναι Β' εθνικής και οι περισσσότερες έχουν πυρήνα θεματικά ένα φόνο.

Το στόρυ στην τελευταία ταινία. Ένας φιρμάτος καθηγητής φιλοσοφίας, κάποτε σεξομανής, παίρνει μεταγραφή σ' άλλο πανεπιστήμιο, όταν πια στη ζωή του κυριαρχεί ένα υπαρξιακό κενό. Δεν έχει όρεξη για δουλειά, δεν του σηκώνεται, το 'χει ρίξει στο αλκοόλ και ξαφνικά όλα... αλλάζουν!

Ο καθηγητής θέλει να σκοτώσει έναν φαύλο δικαστή και η ζωή του παίρνει νόημα. Ξαναγίνεται κεφάτος, γαμάτος, δημιουργικός.

Αφήνω το στόρυ της ταινίας Irrational Man, Παράλογος Άνθρωπος. Το έργο είναι ετοιματζήδικο. Πρόχειρα φτιαγμένο, όπως και τα προηγούμενα. Τι συμβαίνει; Στα 80 του χρόνια ο Γούντυ Άλεν δεν αποκλείεται να έχει ξεκουτιάνει. Ένας πρώην σεξομανής, που έχει πηδήξει όλες τις πρωταγωνίστριές του, που παντρεύτηκε την ασιάτισσα θετή του κόρη, κάπου μισό αιώνα νεώτερή του.

Ένας 80αρης συνεχίζει να έχει ερωτικές επιθυμίες. Σεξουαλικές φαντασιώσεις. Από την άλλη τρελλαίνεται όταν λόγω ηλικίας δεν τα καταφέρνει με την πιτσιρίκα σύζυγο. Υπάρχει και κάτι άλλο. Να κάνει μάπες, «βιομηχανοποιημένες» ταινίες σκόπιμα. Εν ψυχρώ. Να αδιαφορεί για την ποιότητα, να τον ενδιαφέρουν οι ξεπέτες ταινίες, δήθεν διανοουμενίστικες.

Διαβάστε ακόμα:

Διώξτε τη γυναίκα σας αν παχύνει!