Η «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ» ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Η πτώση της κυκλοφορίας της «αθλητικής εφημερίδας» είχε ξεκινήσει πριν από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Ένα το κρατούμενο. Θεωρώ απίθανο να σταθεροποιηθούν οι πωλήσεις των λεγόμενων αθλητικών εφημερίδων, επειδή αποφάσισαν να μειώσουν την τιμή αγοράς τους. Δύο τα κρατούμενα.

Πριν από χρόνια, πριν από το 2009, δηλαδή πριν ξεκινήσει η κρίση και το μνημόνιο, σε ραδιοφωνική εκπομπή είχα δηλώσει ότι ο πιο βασικός λόγος που δεν αγοράζονται πλέον οι αθλητικές εφημερίδες είναι ότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά. Ότι για τον άνεργο, για τον χαμηλόμισθο είναι λογαριασμός το ένα ευρώ, το ένα και είκοσι κάθε μέρα.

Ύστερα είναι και τι αγοράζει ο άλλος με την «αθλητική εφημερίδα», δηλαδή μια ποδοσφαιρική εφημερίδα στην πραγματικότητα, που κυρίως απευθύνεται σε οπαδούς. Όχι σε φίλους του ποδοσφαίρου, όχι σε άτομα με ενδιαφέροντα γενικώτερα και ανησυχίες κοινωνικές. Και οι οπαδικές εφημερίδες, άλλωστε, και οι θεωρούμενες μη οπαδικές, οι αντικειμενικές, αλιεύουν αναγνώστες με οπαδική ταυτότητα. Αναγνώστες οπαδούς, οι οποίοι σε κάποιο βαθμό αντέχουν μια «δημοσιογραφική» κριτική.

Καταδικασμένες είναι οι «αθλητικές» εφημερίδες. Ήδη αποτελούν «περιθώριο», λόγω της περιορισμένης κυκλοφορίας τους. Όσο κι αν χαμήλωσαν τα στάνταρ τους είναι αδύνατον να επιβιώσουν από το κατά βάση σκληροπυρηνικό οπαδικό κοινό που μέχρι σήμερα τις «συντηρεί».

Σήμερα κανένας δεν ντρέπεται να κρατάει στα χέρια του, να διαβάζει δημόσια μια «αθλητική» εφημερίδα, όπως αυτό συνέβαινε πριν το 1980. Τότε, που οι δύο μονάχα ημερήσιες «αθλητικές» εφημερίδες ήταν πράγματι περιθώριο και για την κοινωνία και για τη δημοσιογραφία. Πόσους, όμως, να δεις σήμερα με «αθλητική» εφημερίδα στο δρόμο, στο μετρό, στην καφετέρια;

Διαβάστε ακόμα:

Διασυρμός των ΜΜΕ στην «πρεμιέρα» της 17Ν