ΥΠΟΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 67 Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Συμφωνώ ότι οι καναλάρχες πρέπει να πληρώνουν για τις συχνότητες που εκμεταλλεύονται. Είτε είναι τηλεοπτικές, είτε ραδιοφωνικές. Πρόκειται για δημόσια περιουσία, η οποία, επειδή δεν φτάνει για όλους πρέπει όσοι τη νέμονται να «αποζημιώνουν» το σύνολο με την καταβολή τέλους. Έτσι δουλεύουν τα σοβαρά κράτη.

Θα με ρωτήσετε, όμως, τι θα γίνει με ορισμένους συνέλληνες που όχι μόνο δεν πλήρωσαν μέχρι τώρα για την εκμετάλλευση συχνοτήτων που νέμονταν, αλλά και τις πούλησαν λες και ήταν περιουσία του παππού τους; Είναι ασφαλώς κάτι που πρέπει να εξεταστεί, καθώς μεταξύ αυτών φέρεται να είναι και ο Βασίλης Λεβέντης, ένας από τους παλαιότερους καναλάρχες, όπως προκύπτει από στοιχεία της Βικιπαίδειας, που γράφει τα εξής για τον πρόεδρο των Κεντρώων.

«Το 1990 ίδρυσε τον τηλεοπτικό σταθμό Κανάλι 67, που το 1993 μετονομάστηκε σε Κανάλι 40: Κοινωνική και Οικολογική Τηλεόραση Ελλάδος. Ο σταθμός στα τέλη του 2000 πουλήθηκε στον εκδότη Γιώργο Κουρή που τον μετονόμασε αρχικά σε Extra Channel και αργότερα σε Extra Channel».

Όπως φαίνεται, ο Πρόεδρος των Κεντρώων όχι μόνο δεν πλήρωσε για τη χρήση της συχνότητας που είχε καταλάβει, αλλά την πούλησε κιόλας. Σήμερα στηρίζει την κυβέρνηση στην πολιτική της για τις τηλεοπτικές άδειες και το κλείσιμο των καναλιών, που, κατά την προκρούστεια λογική Τσίπρα, είναι πάνω από τα τέσσερα.

Μήπως ο Λεβέντης θα έπρεπε να επιστρέψει στο κράτος όσα εισέπραξε από την πώληση της δημόσιας περιουσίας, που είναι οι τηλεοπτικές συχνότητες; Ή θα υποστηρίξει ότι αυτό που πούλησε δεν ήταν οι συχνότητες, αλλά η προστιθέμενη αξία από τις on line προσευχές του να πάθουν καρκίνο οι πολιτικοί του αντίπαλοι;

Διαβάστε ακόμα:

Οποιος κατουράει στη θάλασσα...