ΤΟΥ ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΟΥ ΟΠΑΔΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ

Άλλο γράφω τι βλέπω, άλλο γράφω για να… αρέσω στα αρρωστάκια της εξέδρας. Δύο διαφορετικά πράγματα.
Άλλο γράφω αυτό που συνέβη, και άλλο παρουσιάζω το γεγονός με τέτοιο τρόπο που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Δεν κολλάνε το ένα με το άλλο. Πουθενά.

Έστω, όμως, ότι κάποια φορά λέει την αλήθεια το… «δημοσιογραφικό» όργανο της οπαδικής σύφιλης. Καμία αξία η αλήθεια του. Αφού κι αυτή τη φορά γράφεται για να πάρει την δόση της η πελατεία.

Με τι ασχολούμαι. Με ένα πολύ σοβαρό θέμα! Με τους χούλιγκαν της δημοσιογραφίας. Κανονικοί τάλιμπαν. Μα, αξίζει να τα χώνεις στο περιθώριο; Στον απόπατο.

Επιμένω. Λάθος να υποτιμάται ο ρόλος των δημοσιογράφων που έχουν ανοιχτή γραμμή με ό,τι νοσηρό και επικίνδυνο κυκλοφορεί στον ποδοσφαιρικό βιότοπο. Ξέρεις γιατί; Διότι οι κύριοι παίζουν σχεδόν μόνοι τους. Στην πιάτσα δεν υπάρχουν υπογραφές με σοβαρότητα και περιεχόμενο, να το πούμε απλά. Να, γιατί κάνουν ζημιά οι εν λόγω επαγγελματίες.

Με την ευκαιρία. Οπαδογράφοι υπήρχαν πάντα στο λεγόμενο αθλητικό τύπο. Οι πριν 40-50 χρόνια ήταν παθιασμένοι, όμως πρώτα οπαδοί και μετά δημοσιογράφοι. Σήμερα το κενό τους καλύπτεται από δημοσιογράφους της σχολής Γκαίμπελς. Με φτιασιδωμένο τσιχαντισμό. Ψυχροί. Δεν είναι το οπαδικό που τους καίει και γράφουν τα παλαβά τους. Η πλαστική φανατίλα που πουλάνε μοιάζει με πακεταρισμένο προϊόν στο σουπερμάρκετ.

Διαβάστε ακόμα:

ΚΡΑΚ… ΚΡΑΚ… ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ