ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ, Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΟΠΑΔΟΥ

Τούτες τις ημέρες δεν ησυχάζουνε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που τις λένε «αθλητικές». Είναι, άλλωστε, παράδοση το ξεσάλωμα τους στο εμπόριο των ονομάτων ποδοσφαιριστών που πρόκειται να φορέσουν τις φανέλες των έγχώριων ομαδάρων. Ακόμα και αγνώστων, πρωτοακουσμένων ποδοσφαιριστών, που τους παρουσιάζουν φιρμάρες.

Ο σοβαρός οπαδός, ο έχων επαφή με την πραγματικότητα, δεν... συγκινείται με τους παικταράδες που αποτελούν στόχο της ομαδάρας του. Δεν περιμένει, δηλαδή, να γίνει κάτι... άλλο, ότι θα... αλλάξει πρός το καλύτερο η ομάδα τους επειδή θα αποκτηθεί παίκτης, ακόμα και πράγματι μεγάλης αξίας, πανάκριβος και πολυφωτογραφημένος.

Το οπαδικό κοινό που ξέρει, που καταλαβαίνει, που δεν μασάει παραμύθι, το... σνομπάρουν τα πρωτοσέλιδα. Η πελατεία των οποίων είναι η καφρίλα. Εκείνοι οι οπαδοί που αισθάνονται... υπερήφανοι με μία μεταγραφή κατασκευασμένης βεντέτας, διότι έτσι ντοπάρουν τις ελπίδες τους, ότι η ομαδάρα θα σκίσει σλιπάκια, μέχρι και τσίγκινα σώβρακα, το προσεχές πρωτάθλημα.

Διαπιστωμένο. Οι περισσότερες μεταγραφές απογοητεύουν. Στο γήπεδο δεν δείχνουν τα λεφτά που αγοράστηκαν. Κανένα πρόβλημα για τα πρωτοσέλιδα και τη φανατίλα των οπαδών. Δεν θα περιμένουν πρώτα να δούν τον παικταρά και μετά να τον αξιολογήσουν. Αν ήταν έτσι, τότε ποιά... αξία, ποιό νόημα έχει να είναι οπαδός κάποιος όταν... χάνει την ευκαιρία να πανηγηρίζει μία μεταγραφή.

Διαβάστε ακόμα:

ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ GAY ΕΡΩΤΑΣ;