ΤΟΥΣ ΠΕΡΝΑΜΕ, ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΣΤΟ ΝΤΟΥΚΟΥ

Ελληνικές εφημερίδες. Ελληνες δημοσιογράφοι. Ελληνική τηλεόραση. Ενημέρωση της πλάκας. Να κάνεις την τρίχα, τριχιά, να σκούζεις για την κάθε ασημαντότητα, να δίνεις βήμα σε όσους κλαίνε και βρίζουν, ο καθένας για θέματα που αφορούν μόνο την πάρτη του, άντε και πέντε-δέκα δικούς του, και να κλείνεις τα μάτια, στην καλύτερη να ξεπετάς τα μεγάλα, τα σημαντικά ζητήματα των καιρών, της επικαιρότητας, του σήμερα.

Tα πιο μεγάλα, τα πιο σπουδαία, τα πιο όμορφα και τα πιο τρομακτικά πράγματα γίνονται γύρω σου. Δίπλα σου. Από την Τουρκία και την Συρία, μια - δύο ώρες δρόμος με το αεροπλάνο, έως τη Βραζιλία, την Κίνα, την Βενεζουέλα, την Ζιμπάμπουε. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάτι πολύ σπουδαίο, πολύ σημαντικό συμβαίνει στον κόσμο, αλλά τα ελληνικά κανάλια και οι εφημερίδες, δεν θα το προβάλλουν ποτέ.

Γιατί είσαι Ο απολίτιστος. Ο αδιάφορος για τα κοινά της πόλεώς σου. Ο ανύπαρκτος παγκόσμιος και εγχώριος πολίτης, κατά κυριολεξία, είτε είσαι ο θεατής, είτε ο υποβολέας του, εννοώ ο δημοσιογράφος.

Σε νοιάζει μόνο η πάρτη σου, η τσέπη σου, ούτε καν αν ζει ή πέθανε ο γείτονάς σου, κι αν ζει μήπως έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία να σου πει. Δεν σε νοιάζει. Και αντί να ανοίξεις κανά βιβλίο, αντί να ψάξεις στο διαδίχτυο, εκεί όπου όλα πια τα βρίσκεις και τζάμπα μάλιστα, αφήνεις τον χρόνο σου και τη ζωή σου να χάνεται αναμασώντας και αναπαράγοντας το τίποτα.

Μη πεις ότι τώρα δεν έχεις να φας, δεν σε νοιάζει η ενημέρωση. Ξέρω τι έκανες και τότε που έτρωγες καλά. Όσο αδιαφορείς για τον Μεγάλο Κόσμο εκεί έξω, τόσο πιο μικρός, τόσο πιο ασήμαντος γίνεσαι στο ντιόπο κόσμο σου.

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ