ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΣΟΥΛΑΣ

Το άλλο με την Μαντόνα. Είχε βάλει δυο ημίγυμνους χορευτές της, τον έναν με την μουσουλμανική ημισέληνο, τον άλλον με το εβραϊκό αστέρι του Δαυϊδ, για να περάσει κι αυτή το μήνυμα ότι όλοι είμαστε ίδιοι, ότι όλων των ανθρώπων το αίμα έχει το ίδιο χρώμα. Σοβαρά;

Σοβαρά μιλάμε. Πολύ σοβαρά. Και περιμένουμε να μας το πει τούτο και το άλλο η κάθε κυρία Μαντόνα. Από πού και ως πού; Επειδή είναι τραγουδίστρια. Άσε, ρε.

Τι θα πει «επειδή είναι τραγουδίστρια»; Θα πει επειδή η εν λόγω Μαντόνα, που γεννήθηκε το 1958,σα σήμερα 16 Αυγούστου, είναι ένα πολυεθνικό βιομηχανικό προϊόν. Γι’ αυτό. Η μεγαλοκοπέλλα κάνει μπίζνες πρώτα απ’ όλα, πάνω απ’ όλα, από την τέχνη, το τραγούδι, το χορό, το σώου, σε ό,τι. Πουλάει τη μαστοριά της, την τσαχπινιά της, και πολύ καλώς πράττει. Όχι, όμως, να λανσάρει και ηθική και διδαχή. Πάει πολύ. Άσε, ρε.

Ξεφτύλα πολιτιστική είναι να σου λέει ποιο είναι το σωστό και ποιο το άπρεπο μια διεθνής τσούλα, επειδή πουλάει σαν τραγουδίστρια. Σαν ηθοποιός, σα μοντέλα, σαν τηλεπερσόνα, σαν οτιδήποτε. Εκεί κατάντησαν οι κοινωνίες. Τα ξύνει ο κόσμος όταν μιλάνε πατριάρχες και φιλόσοφοι, επιστήμονες και κυβερνήτες, και έχουν αυτιά στα ξεκατινιάσματα κάθε σουρτούκας.

Αποκρουστικό. Να σκάει μια τραγωδία με νεκρούς από πυρκαγιά, από σεισμό, από πλημμύρα, από αεροπορικό δυστύχημα και τα μήντια να προβάλουν τα συλλυπητήρια μιας γλάστρας καναλιού Β' εθνικής, μιας ξεχασμένης ψευτοτραγουδίστριας που σήμερα την βγάζει στη βίζιτα. Η ντροπή της κοινωνίας είναι αυτή, όχι της πρώην τραγουδιάρας..

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΧΑΛΙΑΣ ΕΜΑΘΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ