Ο ''ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ'' ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΕΤΟΣ ''ΜΑΛΑΚΑΣ''

Όταν απευθύνεσαι στον μαλάκα έχεις υποχρέωση να τον πεις μαλάκα. Σύμφωνα με τη σύγχρονη πια ιατρική αντίληψη ο γιατρός θα μιλήσει με ειλικρίνεια στον καρκινοπαθή. ''Αγαπητέ μου, έχετε καρκίνο... ''.

Κάποτε δεν αναφερόταν καν η λέξη. Λέγανε «η κακιά αρρώστια». Σήμερα επιβάλλεται ο κόσμος και πολύ περισσότερο οι ασθενείς να μάθουν να ζουν παρέα με τον καρκίνο.

Ο αποδυτηριάκιας, λοιπόν, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι οι μαλάκες αποτελούν πλειοψηφία, και το πλέον αξιοσημείωτο το φαινόμενο ο ατομικός άνθρωπος παραδίδεται στον συλλογικό άνθρωπο, με συνέπεια να αλλοτριώνεται η ιδιωτικότητα του από τη τυφλή δυναμική της μάζας, από την πρώτη κιόλας ημέρα ξεκαθάρισε τα πράγματα. Αποκαλούσε μαλάκα τον αναγνώστη. Και απέδιδε τίτλο τιμής στον μαλάκα εκείνον που έχει αποφασίσει να σταματήσει να σκέπτεται ως μαλάκας, να συμπεριφέρεται ως μαλάκας.

Γι’ αυτό δεν ενοχλούνταν οι εκπαιδευμένοι αναγνώστες του αποδυτηριάκια όταν τους έγραφε «κύριοι μαλάκες». Όχι σκέτοι μαλάκες. Υπάρχει τεράστια διαφορά. Λες ''κύριε μαλάκα'' εκείνον που επιθυμεί να αποκτήσει ατομική συνείδηση, ατομική ελευθερία. Να ξεκόψει από την ακατανίκητη δυναμική του όχλου, αυτή που συντρίβει το άτομο.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΜΕ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ