ΥΠΟΚΛΙΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ ΤΗΣ... ΜΑΠΑΣ

Πάω σινεμά για να δω σινεμά, όχι τους δήθεν πειραματισμούς κάποιου σκηνοθέτη που άλλα θέλει να μου πει κι άλλα εγώ καταλαβαίνω, αν δεχθούμε ότι καταλαβαίνω ό,τι είδα. Δεν έχω κανένα κόμπλεξ να δηλώσω κουλτουριάρης και αντισυμβατικός, όμως δεν φοβάμαι να πω μαλακία τη μαλακία. Δεν θα κωλώσω επειδή κάποιοι περίεργοι, ίσως από την ανάγκη τους να ξεχωρίσουν, να δηλώσουν προοδευτικοί και ανανεωτικοί, γράφουν ύμνους για μια σκέτη μαλακία και την αποθεώνουν ως πρωτοπορία, ως επανάσταση κι άλλα τέτοια κουφά.

Είναι μάπα οι ταινίες του Ζαν Λυκ Γκοντάρ, του ''Πάπα του γαλλικού σινεμά'', λέει. Του πρωτεργάτη της Nouvelle Vaque. Γεννήθηκε σα σήμερα 3 Δεκεμβρίου, το 1930, και παίρνω την αφορμή να πω τα δικά μου. Για έναν άνθρωπο που έχει χαρακτηριστεί “ποιητής του κινηματογράφου”.

Είσαι η δουλειά σου, όχι αυτό που δηλώνεις. Ούτε αυτό που θέλουν να βλέπουν σε εσένα κάποιοι της ψευτοδιανόησης. Στην περίπτωση του Jean Luk Godard, τουλάχιστον εγώ, δεν βλέπω να έχουν κάποια σχέση οι ταινίες του μ' όλα αυτά που του αποδίδουν. Ότι είναι ο αριστερός, ο πολιτικός σκηνοθέτης, ότι στην άλφα ταινία εννοεί αυτό, στη βήτα ταινία συμβολίζει το άλλο, στη τρίτη ταινία περνάει το τάδε μήνυμα.

Η ουσία είναι μία. Βλέπεις σινεμά του Jean Luk Godard και σα μαλάκας προσπαθείς να αποδείξεις ότι δεν είσαι μαλάκας. Επειδή όλα αυτά που του πιστώνουν δεν τα βλέπεις στις ταινίες του. Για πέταμα είναι και η “Περιφρόνηση”, του 1963, που θεωρείται το αριστούργημά του και στην οποία πρωταγωνιστεί η Μπριτζίτ Μπαρντώ (φώτο, η θεά με τον Μισέλ Πικολί). Ταινία άξια περιφρόνησης.

Αισθάνομαι ότι δεν ολοκλήρωσα, δεν τελείωσα μετά από συνουσία ή αυνανισμό, αν στην ακαδημαϊκού τύπου κουβέντα μας δεν προσθέσω και τούτο:

1.Σήμερα τα βλέπεις έτσι, αύριο αλλοιώς. Γιατί, όχι; Αυτή είναι η μαγκιά του ατόμου. Πρώτον, να γεννάει δική του, προσωπική θεώρηση των πραγμάτων. Όχι να δανείζεται, να υιοθετεί θέσεις άλλων.

2. Να μην είσαι κολλημένος στην ίδια τη δική του σκέψη, αλλά να την απορρίπτεις. Γιατί, όχι; Να διαφοροποιείς τις τοποθετήσεις σου, τα συμπεράσματα σου. Αυτό σημαίνει ελευθερία σκέψης.

3. Αυτός που έχεις εμμονές στις απόψεις το πιθανότερο είναι άτομο που ''σκέπτεται'' και μιλάει όχι ο εαυτός του, αλλά ο οπαδός μέσα του. Η μαστούρα της φανατίλας μέσα του.

Άρα. Ο μαλάκας ο αποδυτηριάκιας, ο οποίος σήμερα απορρίπτει τον Γκοντάρ, δεν αποκλείεται αύριο να αναγνωρίσει την ευφυία που του αποδίδουν άλλοι, μάλιστα ειδικοί. Αν, να το πω κι αυτό, πράγματι αντιληφθώ πως αδίκησα τη κινηματογραφική δουλειά του Πάπα, ως ταπεινός σινεφίλ θα παραδεχθώ το λάθος μου. Δεν θα το παίξω Πάπας της Ρώμης με το αλάθητο.

Διαβάστε ακόμα:

ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ Ο ΑΜΝΟΣ