ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΤΗΣ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑΣ

Αλ Γκολντστάιν. Ένας ιερωμένος της θρησκείας του σεξ. Λένε για κάποιον ότι είναι άνθρωπος της τέχνης, της επιστήμης, της μουσικής, της πολιτικής, της αρχαιολογίας, της δημοσιογραφίας, της μαγειρικής, της μόδας. Ε, αυτός, ο Εβραιοαμερικανός ήταν ταγμένος στην υπηρεσία του σεξ.

Θρυλικό το περιοδικό του, το Screw. Πρωτοποριακό, όχι σκέτο τολμηρό, όχι μόνο προκλητικό. Εύκολα το χαρακτηρίζεις χυδαίο, πορνό. Καμία σχέση με το Playboy του σαχλαμάρα του Χιου Χέφνερ. Από τη μία ήταν το κυριλάτο, το ιλουστρασιόν Playboy του καθεστωτικού Χιου Χέφνερ και από την άλλη το Screw του περιθωριακού Αλ Γκολντστάιν.

«Screw», ο τίτλος του πορνοπεριοδικού που έγραψε Ιστορία και κέρδισε ατελείωτες δικαστικές διώξεις. Screw σημαίνει βίδα, βιδώνω, σφίγγω, στύβω, στρίβω, ό,τι παραπέμπει σε κάτι γυριστό, η προπέλα του πλοίου, το φάλτσο στο μπιλιάρδο, το μασούρι με λεφτά. Και, πεζοδρομιακά, κανονίζω μία γυναίκα σεξουαλικά.

Ο Γκολντστάιν ήταν αγωνιστής. Ιδεολόγος. Βγήκε μπροστά από την εποχή του. Στην απόλυτη κόντρα. Γεννημένος αλητάμπουρας, ψοφούσε για την κόντρα σ' ό,τι έχει σχέση με την έννοια κράτος. Τον είχαν τρελάνει σε δικαστικές διώξεις, άλλο που δεν ήθελε ο τσόγλανος.
Στην Ελλάδα είναι άγνωστος. Με την ευκαιρία της γέννησης του το 1936, σα σήμερα 10 Ιανουαρίου, αξίζει να του χαρίσουμε δυο λόγια. Όχι ακριβώς να γνωρίσουμε τον μπαγάσα, όσο να αποκαταστήσουμε την τιμή και την υπόληψή του, που του την στέρησαν στην πατρίδα του την Αμερική.

Πέθανε το Δεκέμβριο του 2013 στα 78 του χρόνια, ξεπερασμένος, μάλλον «δικαιωμένος». Σήμερα, όπου το σεξ και το γυμνό κυριαρχούν στο σινεμά, στα μήντια, στη διαφήμιση, στο διαδίκτυο, το περιοδικό Screw θα περνούσε στο ντούκου. Ένα μέσα στα τόσα.
Η θεά της ομορφιάς, η Αφροδίτη, δεν προκαλεί τους σεμνότυφους, ακόμα και χωρίς ρούχα να την φιλοτεχνήσει ένας ζωγράφος, ένας γλύπτης. Το γυμνό είναι αποδεκτό και στη χριστιανική αντίληψη αρκεί ο καλλιτέχνης να το παρουσιάζει ασεξουαλικό. Αγνό, αθώο.

Η ίδια η γυναίκα, γυμνή, ημίγυμνη, που προκαλεί το θαυμασμό, μ’ ένα διαφορετικό ύφος, επιτόπου γίνεται αντικείμενο πόθου.
Όσο θα παραμένει ζωντανό, αθάνατο αυτό που νοείται ως σεξ, τόσο η τέχνη κι όχι μόνο, θα προσκυνά το μεγαλείο της ομορφιάς του γυμνού σώματος. Και θα ισορροπούν σε τεντωμένο σχοινί η χυδαιότητα και ο αισθησιασμός από τη μία και από την άλλη η ιερότητα και η αισθητική της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Αράδες με αφορμή τον ξεχασμένο ιεροκήρυκα της εκδοτικής πορνογραφίας Αλ Γκολντστάιν, ενός τύπου που ήθελε να επιβάλλει κοινωνικά το περιοδικό του, το θρυλικό Screw, σε χρόνια μαχόμενης σεμνοτυφίας.

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 50ΑΡΕΣ!