ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ… ΛΕΦΤΑ

 

Τα πρωτοσέλιδα καλούν τους… σκεπτόμενους οπαδούς να πανηγυρίσουν για τις σπουδαίες και πανάκριβες ποδοσφαιριστών που κάνουν οι ομάδες τους. Σήμερα, όμως, είναι 21ος αιώνας, δεν είμαστε στις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Μπαίνω κατ’ ευθείαν στη σέντρα με το απλό ερώτημα: Γιατί μια ΠΑΕ προχωράει σήμερα στην υπογραφή συμβολαίου με άγνωστο της ποδοσφαιριστή;

1. Για να ενισχυθεί η ομάδα στο πρωτάθλημα.

2. Για να είναι η ομάδα πληρέστερη εν όψει της δεδομένης αύριο πρόκρισης της στην Ευρώπη. Άλλο Ελλάδα, άλλο Ευρώπη. Τα κριτήρια επιλογής ποδοσφαιριστή για το πρωτάθλημα είναι διαφορετικά απ’ εκείνα που απαιτεί η διάκριση σε ευρωπαϊκό κύπελλο.

3. Για να μεταπωληθεί ο παίκτης μετά από κάποιο διάστημα και να κερδίσει οικονομικά η ΠΑΕ.  

4. Για να δοθεί αμέσως δανεικός ο παίκτης διότι δεν θεωρείται ακόμα έτοιμος, αλλά επειδή αξιολογείται εξελίσιμος, να χρησιμοποιηθεί ή και να παραχωρηθεί μετά από ένα ή τρία χρόνια.

 Αντιληπτό, ότι η μεταγραφή είναι πράξη απόλυτα οικονομικίστικη. Οικονομική, επενδυτική, με στόχο την κερδοφορία. Εταιρεία εμπορική είμαστε, κάνουμε μπίζνες. Πληρώνουμε σήμερα τόσο, να εισπράξουμε αύριο περισσότερο.

Μη λέμε πολλά. Μάλλον δεν έχει νόημα ο οπαδικός ενθουσιασμός του αγνού και μακριά από χρηματικά οφέλη φίλου της ΠΑΕ να τσιμπάει από τα πρωτοσέλιδα. Που διαφημίζοντας μεταγραφές επιδιώκουν να πουλήσουν κανένα φύλλο παραπάνω.
Στη φώτο, ο Αιγύπτιος Ουάρντα που μια φορά έκανε μεταγραφή στον ΠΑΟΚ, αλλά φόρεσε κι άλλες φανέλες όσο ανήκε στο δικέφαλο.  
Διαβαστε ακομα:

Ο ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΣΕ ΠΥΡΕΤΟ, Ο ΙΒΑΝ ΣΕ ΛΗΘΑΡΓΟ