ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΟΡΙΟ, ΤΟ ΜΕΤΡΟ

"Μού λείπει η φωνή του Λεωνίδα Ζενάκου που μού φώναζε, νεαρός εγώ τότε, ''κύριε Λάλα, είναι Ουίλιαμ ή Γουίλιαμ... '' για το όνομα ενός καλλιτέχνη.  Όπως μου εξηγούσε το ''Ουίλιαμ'' από το ''Γουίλιαμ'' έχει διαφορά, η οποία πηγάζει από τον τόπο καταγωγής, δηλαδή έχει σημασία αν είναι από την Ουαλία ή τη Σκωτία. 

Λείπουν τέτοιου είδους προσεγγίσεις και ο σε βάθος έλεγχος της πληροφορίας. Λείπει για παράδειγμα ο Γιάννης Τζανετάκος, από το ραδιόφωνο ή ο Λέων Καραπαναγιώτης των «ΝΕΩΝ», από τις εφημερίδες. Με άλλα λόγια λείπουν οι μύθοι που κουβαλούσαν τη γνώση και ενέπνεαν το σεβασμό.

 Βλέπουμε και με την επικράτηση του ιντερνετ, με την ένταση που αναπτύσσεται και εξελίσσεται η τεχνολογία, πολλά πράγματα κυκλοφορούν αδοκίμαστα. Κι αυτό προκαλεί μια δυσαρμονία, αφήνει μια κακή γεύση. Ζούμε μία παρακμή, που όμως θα τελειώσει κάποια στιγμή. Νομοτέλεια". 

Σωστό. Ποιο είναι το σωστό. Η παρακμή και η αναγέννηση είναι γεννήματα των καιρών, δεν τις προκαλούν οι κακοί και οι καλοί του έργου.

ΚΙ ΟΜΩΣ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ…