ΓΑΛΗΝΗ, ΦΙΛΙΑ, ΜΠΟΥΓΙΟ... , ΦΑΕ, ΚΟΣΜΕ!

Η τελετή ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου ήταν επιτυχημένη για τον ίδιο ακριβώς, που οι Κινέζοι έμποροι στη Σοφόκλεους είναι επιτυχημένοι. Διότι οι άνθρωποι είναι γάτες κι εμείς τους περνάμε για καναρίνια. Μοιραία σφάλματά αυτά.

Στη φιέστα τους αυτή των αμέτρητων εκατομμυρίων ευρώ, οι Κινέζοι κατάφεραν κάτι, που προσωπικά αμφέβαλλα αν θα μπορούσαν. Έγιναν ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟΙ. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση για λαό και απόλυτα διαφορετικό από τους Δυτικούς σε νοοτροπία αλλά και δυνάμει ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟ, λόγω του σκέτου όγκου του. Όποιος ισχυρίζεται ότι δεν νιώθει ανησυχία μπροστά σε έναν ελέφαντα ελεύθερο, δεν με πείθει.

Κι όμως οι Κινέζοι διάβασαν πάρα πολύ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ, πράγμα ακόμα πιο ουσιώδες, αυτά που διάβασαν και βγήκαν προς τα έξω με το φιλειρηνικό προσωπείο, που αιώνες παραδοσιακά διατηρούν, “σε αντίθεση με τους μιλιταριστές Ιάπωνες” όπως έγραφε το πάλαι ποτέ ο Ιούλιος Βερν. Και χωρίς, προσέξτε, ούτε την παραμικρή νότα εκδικητικών απωθημένων. Και οι Κινέζοι όπως και οι Ινδοί έχουν τη σοφία να αποκοιμίζουν, να πείθουν ότι δεν περιέχονται στον τρόπο σκέψης τους απωθημένα από αιώνες ντροπής, που ΦΥΣΙΚΑ δεν έχουν ξεχάσει ούτε συγχωρήσει. Και όπου άφησαν να διαφανή η δυναμική τους πλευρά, πάλι το έκαναν με πονηριά, τακτ, ακόμα και χάρη.

Οι 2008 τυμπανιστές Φου δημιούργησαν μια απίστευτη έκλυση ενέργειας, που όμως δεν σε πήγαινε στον Κουμπλάι Χαν παρά μόνο αν ήσουν προκατειλημμένος να το δης έτσι. Άφθονες οι αναφορές στον Κομφούκιο, μηδενικές στον Μάο. Οι αθλητές του τάι τσι, που περικλείσανε με στοργή μέσα σε έναν κύκλο προστασίας τα παιδάκια του σχολείου με τα γυαλάκια και τις τσαντούλες τους, έστειλαν ένα νεφελώδες μήνυμα, με όση δόση φοβέρας μπορεί να δεχθή ο υπόλοιπος κόσμος χωρίς δυσφορία. “Θα προστατέψουμε τα παιδιά μας!…”. Ε, εντάξει, λέει ο απλός πολίτης της οικουμένης. Καλά θα κάνουν. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα.

Οι σχεδόν 60 εθνότητες της Κίνας βγήκαν χορομπουλώντας και σκασμένες στα γέλια, με τις παραδοσιακές στολές τους. Ξεχάστε το γκρι αμπέχωνο κουμπωμένο στο λαιμό. Εδώ υπάρχει χρώμα, ζωή, διαφορετικότητα, ανοχή. ΠΟΙΟ Θιβέτ, ποιο Σινκιάνγκ. Λίγοι ακραίοι πάντα και παντού υπάρχουν. Δεν εκπροσωπούν το 1,3 δις των Κινέζων παρά ελάχιστα, μη ουσιωδώς.

Η πραγματική Κίνα είναι ο Ζανγκ Γιμού (Σημείωση: Κορυφαίος σκηνοθέτης κινηματογράφου, γεννημένος το 1950, είχε την επιμέλεια της τελετής έναρξης των αγώνων), φωτεινός, δημιουργικός, παγκόσμιος. Καραβεντέτα του κερατά με οποιαδήποτε στάνταρ και κριτήρια. Και από τεχνολογία να φάνε και οι κότες. Αλλά, προσέξτε, ΚΑΛΗ τεχνολογία. Όπως λέμε καλή χοληστερίνη. Στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, του πλανήτη, του Σύμπαντος. Και όλα κάτω από τους αγαπημένους ήχους της πεντατονικής κλίμακας, του πιο αρχαίου και πιο όμορφου από όλους τους μουσικούς δρόμους. Γαλήνη, φιλία, ΜΠΟΥΓΙΟ. Φάε κόσμε! Τι άλλο θέλει ο άλλος;

Τελικό αποτέλεσμα, άριστο. Ατμόσφαιρα γιορτής, αγάπης, κατανόησης, που δεν μπόρεσε να την ταράξει ούτε η έναρξη σφαγών στον Καύκασο. Πολύ ισχυρή η Κίνα για να εξάρτηση την επιτυχία της από τις ευκαιριακές διαθέσεις ή μη διαθέσεις κάποιων.

Πλούσιο στρωμένο τραπέζι και μουντάρετε. Βουρ στον πατσά. Και ποιος ασχολείται με τους απειροελάχιστους. Στον κόσμο της αγοράς οι λίγοι απλά είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ.

Το ότι η Κίνα ανήκει στον κόσμο της αγοράς ήταν γνωστό κι από πριν. Η εικαστική έκφραση αυτού του κόσμου μέσα σε μια απίστευτη πανδαισία χρωμάτων και συμβολισμών και αστρονομικών ποσοτήτων “καλοήθους χαβαλέ”, ενθουσίασε, καθησύχασε και τελικά κέρδισε τη συντριπτική πλειοψηφία του αχανούς παγκόσμιου κοινού. (Που είδε την Ελλάδα, παρεμπιπτόντως, να ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ. Και αυτά είναι που οφείλουμε να μετράμε!…).

Φυσικά, το επιστέγασμα του χαβαλέ ήταν η παρέλαση της αθλούμενης νεότητας, ένας χαμός από χρώματα, κουστούμια, δροσιά και κέφι, που έγινε ακόμα πιο έντονος... “δι’ αντιδιαστολής”, όταν έκανε την εμφάνισή της η αποστολή της Β. Κορέας, όπου μετείχαν και παρελάσανε καμία ογδονταρέα παράγοντες, βασικά πολύ άσκημοι. Αθλητής δεν ανιχνεύθηκε.

Το αναμενόμενο “πολιτικό” χειροκρότημα διασκέδασε όσους έχουν διεστραμμένο χιούμορ.

Δεν κουράστηκα μέχρι το τέλος. Φυσικά, δεν απέλαυσα Ζακ Ρόγχο (εξελληνισμός του Ρογκ- Σημείωση, Βέλγος, πρόεδρος της ΔΟΕ, 1941- 2021), διότι χρωστούσα επίσκεψη στο ούτω καλούμενο “μέρος”. Το αυτί μου πήρε κάτι παραινέσεις προς τους νέους, όπως “να μην παίρνετε φυσούνες”, “να γυμνάζουσθε” “να εφαγωνίζουσθε” και άλλες καλές συμβουλές.

“Να μην παίζουτε, να διαβάζουτε!” που έλεγε και ο Καλαματιανός γυμνασιάρχης στην Καβάλα. Αυτά είναι καλά, τα χρειάζονται οι νέοι.

Κάπου εκεί πάνω που ο Ρογχ έπαιρνε φόρα για να εκφέρη την θανατική καταδίκη του ντόπινγκ, τράβηξα το πανίσχυρο καζανάκι μου μάρκας CASCATAS. Και έχασα το καλύτερο. Να μάθω να ελέγχω τα κεραυνοβόλα παβλόφεια αντανακλαστικά μου! (Μέγα ηθικοτεχνικόν δίδαγμα. Καζανάκι άπαξ ενεργοποιηθέν, δεν ανακαλείται)...