ΕΤΣΙ ΘΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΑΝΤΑ

του Νίκου Μουρατίδη

Ήταν φίλος μου. Αγαπιόμασταν πολύ, δουλέψαμε μαζί, του θύμωνα αλλά για πολύ λίγο - γιατί πάντα με έκανε και γέλαγα. Βγαίναμε έξω, κάναμε αλητείες και όποτε τον χρειάστηκα ήταν πάντα δίπλα μου. Έλεγε ότι ήταν αδελφός. Και ήταν. Ο Βλάσης, που «έφυγε» σα σήμερα 14 Οκτωβρίου το 2004, ήταν η χαρά της ζωής και πάντα έτσι θα τον θυμάμαι. Συγκινούμαι και βουρκώνω μερικές φορές αλλά πάντα με μια υποψία χαμόγελου.

Κλασσικός Τοξότης, ήταν ένα «φεύγα» άτομο και πάρα πολύ καλό παιδί. Όταν με έστηνε για κάμποση ώρα στα ραντεβού μας και εγώ έβγαζα καπνούς απ’ τα νεύρα, άλλαζε την φωνή του – σαν comic- και μου πετούσε μια αστεία ατάκα, που δεν γινόταν να μην σκάσω στα γέλια. Έτσι τέλειωνε το συμβάν και προχωρούσαμε παρακάτω. Τον γνώρισα στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και μείναμε φίλοι μέχρι τέλους.

Διαβάστε τη συνέχεια, δείτε και φωτογραφίες στο nikosonline.gr