ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΙΝΑΙ, ΟΧΙ... ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΥΣ

 
Κάποια στιγμή, στο γκολ, η κάμερα στρέφεται στην εξέδρα όπου όλοι πανηγυρίζουν. Είναι Βέλγοι, Άγγλοι, Αργεντινοί, Μαροκινοί, των όποιων πατριωτών η ομάδα σκόραρε. Ο δε εκφωνητής αμολάει το απίθανο:

-Οι φίλοι του Βελγίου (ή της Αγγλίας, του Μαρόκου κλπ κλπ)…

Το ίδιο, και στο άλλο παιχνίδι. Τρελός ο ενθουσιασμός από Ισπανούς ή Κορεάτες και Καμερουνέζους. Ο εκφωνητής επαναλαμβάνει την πατάτα:

-Οι φίλοι της Ισπανίας (της Κορέας κλπ κλπ)...

Φίλο της Ισπανίας να πεις αυτόν που δεν είναι Ισπανός. Και φίλο της Αγγλίας τον μη Εγγλέζο. Οι οποίοι για τον άλφα και βήτα λόγο συμπαθούν μια άλλη χώρα έκτός από τη δική τους. Ο Μεξικάνος ή ο Ιρανός που χαίρεται στην εξέδρα το γκολ της εθνικής του ομάδας δεν είναι... φίλος της χώρας του. Ούτε φίλαθλος είναι. Νοιώθει αυτό που είναι, Αυστραλός ή Καναδός.

Χαίρεται, λοιπόν, ο Κροάτης το γκολ της ομάδας του διότι είναι Κροάτης, όχι από... φιλικά συναισθήματα για την Κροατία. Πιθανόν να βρέθηκε για πρώτη φορά στο γήπεδο, με την ευκαιρία του μουντιάλ να έκανε τουρισμό στο Καταρ. Και στο γήπεδο την καταβρήκε όταν η ομάδα της χώρας του έβαλε γκολ, νίκησε, προκρίθηκε. Ενθουσιάστηκε για την επιτυχία της εθνικής ομάδας της χώρας του, όχι της… φίλης χώρας του.
Άντε, ρε, μάθετε γράμματα όταν πιάνετε μικρόφωνο.
Διαβαστε ακομα:

ΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ