ΕΥΚΑΙΡΙΑ Η ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΕΣ
Αμολάνε το ψέμα τους οι εφημερίδες κάθε πρωταπριλιά και την επόμενη βέβαια, στις 2 Απριλίου, το παίρνουν πίσω. Καμιά αντίρρηση. Πες μου ένα ψέμα. Δεν κάνει κακό ένα αθώο ψέμα. Δεν θα μου χαλάσει την ημέρα, δεν θα μου σκοτεινιάσει το μυαλό. Μη με εξαπατάς, όμως, με τη δικαιολογία ότι… τηρείς το έθιμο, ότι είσαι …παραδοσιακός. Και προσοχή! Μιλάω για ψέμα, μάλιστα για άδολο, αβλαβές ψέμα. Δεν μιλάω για παραμύθι. Άλλο το ψέμα, άλλο το παραμύθι το οποίο κουβαλάει την πουστιά, την απάτη. Και μη μπερδεύουμε το παραμύθι του παππού στον εγγονό, ούτε τη σκοπιμότητα των πολιτικών και των ΜΜΕ.
Το ψέμα έχει τη χάρη του. Τη μαστοριά του. Απαιτείται διακριτικότητα, όχι χοντράδα. Να με δουλέψεις ναι, όχι να με προδώσεις εμένα τον τον πολίτη, τον αναγνώστη. Όχι στην παγκόσμια ημέρα του ψέματος να με... πληροφορήσεις π.χ. ότι ''Βυθίστηκε η τούρκικη φρεγάτα στην Τένεδο''. Έχουν γραφτεί τέτοια τερατώδη.
Από την άλλη έχεις και τους ψευτοπονηρούς, που βρίσκουν την ευκαιρία. Πρωταπριλιά, σου λένε, και άντε να βγάλουμε στο γήπεδο τη μαλακία μας. Καλούν για ανύπαρκτες φωτιές τα τηλεφωνικά κέντρα της Πυροσβεστικής. Έχουν συμβεί και αυτά. Κάποιοι θέλουν ξύλο. Να τους βαράνε με κάλτσες βρεγμένες γεμάτο άμμο στα γυμνά τους οπίσθια.
Από τον 15ο αιώνα ξεκίνησε στην Γαλλία αυτή η ιστορία της πρωταπριλιάς. Κάποιοι δεν αποδέχτηκαν την ημερολογιακή αλλαγή του βασιλιά και εξακολουθούσαν να γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά την πρώτη Απριλίου, όπως ίσχυε μέχρι τότε, όχι την πρώτη Ιανουαρίου, κι έγιναν αποδέκτες κοροϊδευτικών δώρων. Κάπως έτσι άρχισε το κοροϊδιλήκι με τη «γιορτή» του ψέματος, και στη συνέχεια εξαπλώθηκε σ’ όλο τον κόσμο. Δεν ήθελε πολύ. Ψοφάει ο κόσμος για την πλάκα, το χαβαλέ.
Διαβαστε ακομα: