ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΜΑΣ...

Κατέτασσα τις μαστούρες με σειρά αγριότητας. Π.χ με Τόνι και Άμος στις 16 Ιουλίου 1976. Αρχίσαμε με ταϊλανδέζικο χόρτο και καταλήξαμε σε ξανθό μαροκινό. Ξεράθηκε το στόμα μου σε σημείο που δεν μπορούσα να αρθρώσω τις λέξεις.

Ζήτησα να μου φυλάξουν την τελευταία τζούρα, αλλά μου φέρανε μια κούπα φρουτοσαλάτα με φρέσκια κρέμα και τους Τάιμς του Λονδίνου. Δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε. Μέχρι και τα ονόματά μας είχαμε ξεχάσει. Καταλήξαμε στο Hungry Years, στο Earl’s Court, όπου φάγαμε από τέσσερα διπλά χάμπουργκερ, κομπλέ με πατατάκια.

Με τραβούσαν για να φύγουμε, αλλά εγώ αντιστεκόμουνα, χτυπούσα τα πόδια μου στο πάτωμα, έκλαιγα και παρακαλούσα να μείνουμε γιατί ο προβολέας έδειχνε στο ταβάνι Μίκυ Μάους. «Τουίτυ και Συλβέστρο» για την ακρίβεια.

Όταν πήγα σπίτι με περίμενε η γυναίκα μου, αλλά νόμισα ότι ήταν διαρρήκτης. Την έδειρα, την έδεσα και τηλεφώνησα στην αστυνομία. Σχημάτισα λάθος αριθμό στο καντράν και πήρα το κινέζικο εστιατόριο που έκανε διανομή κατ’ οίκον.

Κάτι μπάτσοι δείρανε άγρια έναν Κινέζο με μηχανάκι, επειδή κουβαλούσε 15 μερίδες φιδέ με γαρίδες και γλυκόξινο χοιρινό στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής και επέμενε να πληρωθεί. Κατάταξη μαστούρας 187η (Μη με ρωτάτε για την 1η μέχρι την 10η μαστούρα γιατί θα ξεσπάσουν διεθνή επεισόδια και φασαρίες, θα πέσουν κυβερνήσεις).

Διαβαστε ακομα:

Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΑΚΑΣ