ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΑΥΤΟΙ, Ο ΘΕΟΣ ΦΤΑΙΕΙ

Το πιο φοβερώτερο. Το άπαικτο. Γράφεις κάτι, συγκεκριμένο και σαφές, και δυο μαλάκες αρπάζονται μεταξύ τους. Για άσχετο θέμα! Με αφορμή, όμως, το δικό μου γραφτό. Και οι δυο πίτουρες ανταλλάσσουν γαλλικά. Στο διαδίχτυο, πού αλλού.

Άρες, μάρες, κουκουνάρες, έλεγε ο παππούλης μου. Εγώ πιάνω να επεξεργαστώ σχολιογραφικά ένα άλφα ή βήτα πρόβλημα και οι πιωμένοι, όσοι κυκλοφορούν με κλειστά τα ανοικτά τους μάτια, όσοι ακούνε ήχους από το υπερπέραν της μαλακίας, της πέραν του πέρατος ανθρώπινης μαλακίας, μπερδεύουν τα σάλια τους εκτός θέματος, εκτός τόπου και χρόνου, εκτός λογικής. Και εκτός γήινης ζωής. Έξω από τον κόσμο της πραγματικότητας