ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ... ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ!

Δέχομαι, λοιπόν, να χαρακτηριστεί “στρατηγός” ένας παίκτης και “μαέστρος”, ακόμα και “αρτίστας”, και “ημίθεος”, “Θεός”. Ψιλομανούριασαν κάποιοι από το παπαδαριό όταν άρχισαν οι αθλητικές εφημερίδες να χαρακτηρίζουν “Θεούς” ποδοσφαιριστές μετά από εκπληκτική τους απόδοση.

Πράγματι, κάποιοι παικταράδες έχουν κάτι το εξωπραγματικό, το θεϊκό, η φιγούρα τους και ο ψυχισμός που βγαίνει από το παιχνίδι τους εισπράττεται στην εξέδρα με τρόπο που δύσκολα εκφράζεται με λέξεις.

Έχασε η ομάδα από κατώτερη και με σκορ. Επιτόπου βγήκε ο τίτλος της φυλλάδας: “Τραγωδία”. Όχι, ρε! Δεν χρησιμοποιείς τη λέξη “τραγωδία” στο ποδόσφαιρο, παρά μόνον αν σκοτωθούν άνθρωποι, αν γκρεμιστεί μια κερκίδα, καεί μισό χωριό, σπάσει στα δυο μια γέφυρα, βγει από τις ράγες τραίνο και υπάρχουν θύματα.

Τι θα πει τραγωδία; Το όποιο δυσάρεστο γεγονός προκαλεί νεκρούς, καταστροφές, πόνο σε ανθρώπους. Οι Έλληνες έτσι ονομάτισαν το είδος του θεάτρου που αναπαριστά παθήματα ανθρώπων. Και στους θεατές προκαλείται το έλεος και ο φόβος.

Τραγωδίες έγραψαν οι τραγικοί ποιητές. Στο ποδόσφαιρο τις τραγωδίες τις ανακαλύπτουν οι σαβούρες. Δεν είναι τραγωδία μια βαρειά και ασήκωτη ήττα. Ποτέ. Δεν πλησιάζεις αυτή τη λέξη ''τραγωδία'' η οποία κρατάει τη δική της ιερότητα. Μίλησε για διασυρμό της ομάδας, για ντροπή της, ζήτα και τα ρέστα από τον πρόεδρο, τον προπονητή, τους παίκτες, όμως όχι ότι είναι... τραγωδία η ήττα που... πανηγυρίζεται. Από τους αντιπάλους της ομαδάρας.

Διαβαστε ακομα:

ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ