Η ''ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ'' ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Η πτώση της κυκλοφορίας της «αθλητικής εφημερίδας» είχε ξεκινήσει πριν από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Ένα το κρατούμενο. Απίθανο να ξανακέρδιζαν το χαμένο κυκλοφοριακό τους έδαφος στις πωλήσεις τους οι λεγόμενες αθλητικές εφημερίδες, επειδή μείωσαν την τιμή αγοράς τους. Δύο τα κρατούμενα.

Πριν από χρόνια, λοιπόν, πριν από το 2009, δηλαδή πριν ξεκινήσει η κρίση και το μνημόνιο, σε ραδιοφωνική εκπομπή είχα δηλώσει ότι ο πιο βασικός λόγος που δεν αγοράζονται πλέον οι αθλητικές εφημερίδες είναι ότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά. Ότι για τον άνεργο, για τον χαμηλόμισθο είναι λογαριασμός κάθε μέρα το ένα ευρώ, το ένα και είκοσι.

Ύστερα είναι και τι αγοράζει ο άλλος με την ΄΄αθλητική'' εφημερίδα, δηλαδή μια ποδοσφαιρική εφημερίδα, που στην πραγματικότητα απευθύνεται σε κυρίως σε οπαδούς. Όχι σε φίλους του ποδοσφαίρου, όχι σε άτομα με ενδιαφέροντα γενικώτερα και ανησυχίες κοινωνικές. Και οι οπαδικές εφημερίδες, άλλωστε, και οι θεωρούμενες μη οπαδικές, οι αντικειμενικές, αλιεύουν αναγνώστες με οπαδική ταυτότητα. Αναγνώστες οπαδούς, οι οποίοι σε κάποιο βαθμό αντέχουν μια «δημοσιογραφική» κριτική.

Καταδικασμένες είναι οι «αθλητικές» εφημερίδες. Ήδη αποτελούν «περιθώριο», λόγω της περιορισμένης κυκλοφορίας τους. Όσο κι αν χαμήλωσαν τα στάνταρ τους είναι αδύνατον να επιβιώσουν από το κατά βάση σκληροπυρηνικό οπαδικό κοινό που μέχρι σήμερα τις «συντηρεί».