Σ' ΑΥΤΗΝ ΗΤΑΝ ΣΑ ΦΑΓΗΤΟ ΤΟ ΣΕΞ, ΚΑΙ ΠΕΙΝΑΓΕ ΠΟΛΥ...
07/02/2024
•
Σπεράντζα Βρανά, το κάτι άλλο... Και σα θεατρίνα, όνομα τρανταχτό στον καιρό της, και σαν άτομο... Είχε το χάρισμα να την αποδέχεσαι, αυτή που είναι, όπως γεννήθηκε. και να μην... τρομοκρατείσαι σ' ό,τι κάνει και λέει. Έχεις να κάνεις με την Σπεράντζα Βρανά, ένα μικρό θρύλο στο θέατρο και το σινεμά. Μοναδική. Αξέχαστη. Με το όνομα Ελπίδα Χωματιανού γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1928, σα σήμερα 6 Φεβρουαρίου, και πέθανε στην Αθήνα Σεπτέμβριο του 2009.. Ας την αφήσουμε να μιλήσει η ίδια, όπως ήταν πάντα αληθινή, σε συνέντευξη στον Αλκίνοο Μπουνιά, πριν χρόνια πολλά...
...Αρκετές γυναίκες είχαν τσιμπηθεί μαζί μου. Σε κάποιες περιπτώσεις ενέδωσα. Δεν ήταν όμως κάτι που με συνέπαιρνε. Είμαι, βλέπεις, φανατική θιασώτης του αντρικού οργάνου – μαμά μου! Υπάρχει ωραιότερο πράγμα;
Είμαι ισορροπημένο άτομο γιατί γύρισα, ταξίδεψα, δούλεψα, αγαπήθηκα, ερωτεύθηκα και γαμήθηκα καλά τον καιρό που έπρεπε. Χόρτασα τις ηδονές κι έτσι δεν έχω απωθημένα. Είμαι «πλήρης ημερών» από σεξ. Είμαι επίσης γεμάτη από χειροκρότημα για τη δουλειά μου. Τι άλλο να ζητήσω;
Η πρώτη μου λεσβιακή εμπειρία ήταν στα δεκάξι μου. Ήμασταν με ένα μπουλούκι κάπου στην Πελοπόννησο. Με έβαλαν να μείνω στο ίδιο δωμάτιο με την Γ..., μια ηθοποιό λίγο μεγαλύτερή μου. Το βράδυ μετά την παράσταση εγώ διάβαζα οσότου αποκοιμηθώ ενώ εκείνη έγραφε γράμματα. «Πού γράφεις;», τη ρώτησα. «Ε να, στη δικιά μου» απάντησε. Αργά τη νύχτα ξύπνησα από ένα χέρι που με πασπάτευε. Μου άνοιξαν κι εμένα κάποιες ορέξεις, γύρισα και... Την επόμενη νύχτα εκείνη έγραφε ξανά. «Πού γράφεις πάλι;» απόρησα. «Σε σένα», αποκρίθηκε.
Γνώρισα κάποτε στο «Καφέ Σπορ» στην Ομόνοια ένα όμορφο, πολύ θηλυπρεπές αγόρι που αργότερα έγινε τραβεστί. Αυτός είχε στοιχηματίσει με τους φίλους του ότι θα με έριχνε. Το μαθαίνω εγώ κι από περιέργεια τον καλώ στο ξενοδοχείο μου. Έρχεται με ένα κουτί πάστες. Καθίσαμε, τις φάγαμε με τα χέρια και ύστερα, αφού με αγκάλιασε τρυφερά, με έπιασε και μου έκανε έρωτα σαν πραγματικό αρσενικό. Κέρδισε εκείνος το στοίχημα κι εγώ την εμπειρία!
Μια ''αδελφή'' ηθοποιός είχε καμακώσει ένα τεκνό στην παράσταση και του είχε πει να τον περιμένει στα παρασκήνια στο τέλος. Όταν έφτασε λοιπόν, είδε έναν άλλο συνάδελφό του να παίρνει του τεκνού τσιμπούκι: «Τη μπουκιά από το στόμα, μωρή!» τσίριξε έξαλλος.
Ήταν τρεις «μελανζέ» – ένας ηθοποιός και δύο χορευτές – που είχαν νοικιάσει διαμέρισμα κοντά στον Εθνικό Κήπο για να πηγαίνουν εκεί με τους τσολιάδες. Έλειπε περιοδεία ο ένας και είχαν μείνει ο ηθοποιός κι ένας χορευτής, η Ζαζά και η Ραρά. Λέει λοιπόν ο πρώτος: «Μωρή φιλενάδα, πάω στη λαϊκή κι έρχομαι, κοίτα μην πάρεις κανένα φαντάρο. Να είμαι κι εγώ!». Όταν γυρνά με τις σακούλες, βρίσκει τον άλλο να είναι στο κρεβάτι με τέσσερις γύρω του και να τους παίζει τα παπάρια τους. Του λέει λοιπόν για να τον πικάρει: «Ήξερα, μωρή, ότι είσαι χορεύτρια αλλά όχι και ζογκλέρ!
Δεν έδινα ποτέ λογαριασμό πουθενά. Έπαιρνα τη ζωή όπως μου ερχόταν. Γλεντούσα όπως μου άρεσε. Το σεξ ήταν κάτι σαν φαγητό για μένα – και πείναγα πολύ συχνά... Ποτέ όμως δεν έκανα πορνεία, ούτε ξεπέτες – αν εξαιρέσω μία χάριν ενός γοητευτικού νεαρό θαυμαστή μου.
Οι gay είναι μια ιδιαιτερότητα. Αλλά ο έρωτας είναι πάντοτε ίδιος. Είχα και έχω πολλούς ομοφυλόφιλους φίλους. Πολλοί σπουδαίοι έκλαψαν σε τούτους εδώ τους ώμους. Ορισμένοι με είχαν κιόλας καψουρευτεί...
Διαβαστε ακομα: