ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ

Γιατί; Δεν μιλάμε για πρόσωπο. Μιλάμε για πνεύμα. Αυτός είναι ο Αποδυτηριάκιας. Δηλαδή; Ο Αποδυτηριάκιας δεν είναι ο Αποδυτηριάκιας, είναι το βαποράκι που μεταφέρει, που φωτοβολεί το πνεύμα του αποδυτηριάκια.

Πέθανε ο Έλβις Πρίσλεϋ κι ακόμα μέχρι σήμερα πηγαίνουν πάνω από τον τάφο του και αφήνουν λουλούδια θαυμαστές του, όπως και εκείνοι οι περίεργοι που ντύνονται σαν τον βασιλιά του ροκ εν' ρολ. Είναι ο πραγματικός, ο αληθινός Έλβις Πρίσλεϋ, και ποιος απ' όλους αυτούς που τον παριστάνουν, φορώντας φαβορίτες και ένα ρούχο όπως ο βασιλιάς πριν βγει στη σκηνή;

Μα, και ο Έλβις Πρίσλεϋ δεν ήταν ο 'Ελβις Πρίσλεϋ, ήταν κάποιος ο οποίος επιλέχθηκε, ευλογήθηκε για να “πει” κάτι, για να “δώσει” κάτι. Το ίδιο και ο Χριστός, ο Μπετόβεν, ο Σαίξπηρ, ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Τσε, όλοι αυτοί ανέλαβαν να παίξουν κάποιο ρόλο, καλό, κακό. Θα κολλήσουμε στο πρόσωπο κι όχι στο γεγονός ότι αυτοί οι άγγελοι του Θεού και του Διαβόλου, του Φωτός, του Σκότους και της Καταστροφής κέρδισαν ακροατήριο; Φταίει ο Χίτλερ κι όχι όλοι όσοι τον προσκύνησαν, τον ακολούθησαν; Μαγκιά. Φορτώνουμε ό,τι πιο βρώμικο και χαμηλό μας χαρακτηρίζει σε κάποια καθάρματα και καθαρίζουμε. Όπως και από την άλλη αγιοποιούμε τους Χριστούς, όμως δεν κάνουμε αυτά που μας λένε.

Ποιος είναι ο Αποδυτηριάκιας; Είπαμε. Ήταν ένα ερώτημα τον πρώτο καιρό της φυλλάδας. Μετά, οι αποδυτηριακιστές μπήκαν στο νόημα. Θα ήταν ιεροσυλία να ''αποκαλυφθεί'' το... όνομά του. Θα λειτουργούσε ένα είδος απομυθοποίησης. Επόμενο είναι αυτό. Πάντα το πνεύμα κάποιου υπερέχει του προσώπου που το κουβαλά. Όχι, ρε, σου λέγανε οι μύστες του Αποδυτηριάκια, δεν θέλουμε να μάθουμε ποιος είναι, μη μας την σπάσετε.

Ο Αποδυτηριάκιας είναι αιώνιος. Διαχρονικός. Προϋπήρχε του “ΦΙΛΑΘΛΟΥ”. Δεν είναι τυχαίο, ούτε ψέμα ότι τον έχουν μελετήσει από την εποχή του Αριστοφάνη. Και ποιος δεν τον είχε διαβάσει.

Διαβαστε ακομα:

ΑΛΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ, ΑΛΛΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ