«ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ» ΑΛΑ ΡΟΜΠΕΝ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ

Πριν ακόμα ανακαλυφθεί ο καπιταλισμός, ο αριστερός, αυτός που θεωρείται αριστερός είχε αρχίσει να κουβαλάει τα απωθημένα του ενάντια στο κράτος. Μιλάμε για εποχές όπου δεν παίζουν τα παραμύθι φούρναρης λαϊκά, κοινωνικά καθεστώτα.

Το κράτος για να δώσει πρέπει πρώτα να πάρει. Η ΔΗΜΑΡ, και το κάθε κόμμα, αμείβεται από το κράτος για να λειτουργεί πολιτικά. Δεν πληρώνεται για να λέει παπαριές καμαρωτές. Ούτε είναι λογικό να έχει απαίτηση ο πολίτης, ο φορολογούμενος να δουλεύει τσάμπα ένας κομματικός οργανισμός, ένα κόμμα. Με το αζημίωτο να παράγει πολιτική, να ασκεί πολιτική είναι το σωστό.

Έρχεται, λοιπόν, η ΔΗΜΑΡ και αμολάει το εξής αντιδημοκρατικό, στα όρια του φασισμού. «Είναι καθήκον της πολιτείας να παρέχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και σ’ αυτούς που δεν είναι ασφαλισμένοι. Να είναι δωρεάν τα πάντα σ’ όλους, φάρμακα, θεραπείες, κλπ.».

Με ποια λεφτά; Αυτή είναι μία λεπτομέρεια με την οποία δεν ασχολείται ο ψευτοαριστερός. Αύριο θα σου πει να δίνει το κράτος και σύνταξη σ’ αυτούς που δεν εργάστηκαν. Όλοι το ίδιο, κι οι ασφαλισμένοι και οι ανασφάλιστοι. Με ποια λεφτά;

Να κάνει μαγικά το κράτος, για να βρει λεφτά. Να τα παίρνει εκβιαστικά από κάποιους για να τα δίνει σ’ άλλους που δεν τα δικαιούνται. Σε στυλ «φιλανθρωπίας» αλά Ρομπέν των Δασών.

Ασφαλώς όλοι πρέπει να ζήσουν. Όλοι να έχουν δυνατότητα να μπουν στο σούπερμάρκετ με γεμάτη τσέπη. Ας βρουν τον τρόπο αυτοί που παριστάνουν τον πολιτικό. Όχι, όμως, να πουλάνε μούρη προτείνοντας το κράτος να τα παίρνει νταηλίκι από τους μεν για να τα δίνει στους δε.