ΜΙΑ ΖΑΡΙΑ ΕΡΙΞΕ Ο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Αυτό που επιχείρησε με το “Ποτάμι” ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης το είχαν σκεφθεί κι άλλοι δημοσιογράφοι. Το τελευταίο που τους προβλημάτιζε ήταν το όνομα του κόμματος. Το Λευκό Βουνό. Η Γαλάζια Λίμνη. Το Παρθένο Δάσος. Η Καρπερή Κοιλάδα. Κάτι τέτοιο, που να παραπέμπει σε φύση, σε καθαρότητα, σε ελευθερία πνεύματος, σε ανεξαρτησία σκέψης και άλλα παρόμοια πομπώδη.

Την έκανε  τελικά ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης. Με ποια προοπτική; Με καμμία! Μακρυά από θεωρίες συνωμοσίας και σκοτεινές αναζητήσεις, τα πράγματα μιλάνε μόνα τους. Η δουλειά με το Ποτάμι είναι ό, τι κάτσει. Το παλληκάρι έριξε τη ζαριά και ό, τι έρθει.

Άδειο μύδι η δουλειά. Μιλάμε για την απόλυτη αστειότητα. Από μια άποψη είναι κοινωνική πρόκληση να εμφανίζεται κάποιος επώνυμος για να συμβάλλει στην επίλυση κρίσιμων εθνικών προβλημάτων τόσο ανεύθυνα. Τόσο απρογραμμάτιστα. Τόσο πρόχειρα.

Φρικιαστικό. Να λέει κάποιος Φτιάχνω κόμμα, όμως στο πόδι. Αέρα πατέρα. Και μπαίνουν αέρα πατέρα στο παιχνίδι και τα μήντια και ρωτάνε τον κομματάρχη Σταύρο Θεοδωράκη. Τι θα κάνετε με το μνημόνιο, τι λέτε για τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, σε ποια ευρωομάδα θα ενταχθεί το ευρω-Ποτάμι.

Δεν τον ρώτησαν τον ιδρυτή του κόμματος τι κρύβεται πίσω από το “Ποτάμι”. Τίποτα δεν κρύβεται. Το σοβαρό κρύβεται πίσω από σοβαρές ιστορίες.

Διαβάστε ακόμα:

Το ποτάμι πάει όπου γουστάρει