ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Ποιος το αντέχει αυτό, ρε; Να είσαι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, σ' ένα κόμμα που είναι συνέχεια στην κατρακύλα. Σ' ένα κόμμα χωρίς μέλλον. Αυτό που συνέβη με τον Ευάγγελο Βενιζέλο είναι από μία άποψη ηρωισμός.

Σα σήμερα, 18 Μαρτίου, πριν από τέσσαρα χρόνια ο χοντρός έγινε ο 4ος στη σειρά πρόεδρος του κινήματος, χα χα χα, του σοσιαλιστικού, χα χα χα, του ΠΑΣΟΚ, της μεγαλύτερης ομαδάρας κομματικής. Κομμένη τα χα χα χα. Πράγματι το ΠΑΣΟΚ από τη μεταπολίτευση και δώθε ήταν το πιο αγαπημένο του γίγαντα λαού.

Το ένα χαστούκι μετά το άλλο έτρωγε ο φουκαράς ο Βαγγέλης ως αργηγός τελειωμένου κόμματος. Η τεράστια κλάση. Έλα τώρα, ποιος Τσίπρας και Σαμαράς. Σε παρακαλώ. Σε προσωπικό επίπεδο όλους αυτούς και όσους άλλους φέρεις, τους έχει για πρωινό, και στα όρθια. Κι όμως, Η προσωπικότητά του, το τεράστιο ειδικό του βάρος ήταν αδύνατο να συγκρατήσουν την πτώση του πιο διεφθαρμένου κόμματος της ελληνικής Ιστορίας.

Λένε ο τάδε είναι χαρισματικός, είναι ηγέτης, είναι μπαλκονάτος. Παπάρια είναι. Όταν ο κόσμος θέλει να διώξει τον πρωθυπουργό τότε παίρνει αέρα στα πανιά του ο άλλος της αντιπολίτευσης. Αν ένα κόμμα το πάρει η κάτω βόλτα δεν το σώνει και ο μεγαλύτερος παραμύθης. Γι' αυτό σου λέω. Πόσο να άντεχε ο άνθρωπος, που η πόρνη μοίρα του έδωσε το κόμμα στα πολύ κάτω και με δυναμική ασυγκράτητη προς την κατεύθυνση της διάλυσης.

Ο Βενιζέλος έμεινε πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες. Τέσσερα χρόνια μαρτυρικά στο κόμμα αυτοκρατορία στην πολιτική ζωή του τόπου. Αλήθεια, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που σαν άνθρωπος επόμενο να είναι βαθειά πληγωμένος, πολιτικά και συναισθηματικά, ίσως και προδομένος από πρώην μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ, θυμάται εκείνο στο σπίτι της Ελένης Κούρκουλα στο Κολωνάκι;

Αν ο ίδιος έπαιρνε άλλη απόφαση απ' εκείνη που τελικά συναποφάσισαν 22 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ίσως σήμερα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Αναφέρομαι σ' ένα γεγονός το οποίο δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας.

Χάνει το ΠΑΣΟΚ και τις βουλευτικές εκλογές του 2007, μάλιστα με ποσοστό συντριβής, και την ίδια νύχτα, την Κυριακή των εκλογών, ο Βαγγέλης Βενιζέλος ανακοινώνει στο Ζάππειο ότι θα διεκδικήσει την προεδρία του κινήματος. Ουδείς από τους βενιζελικούς βουλευτές γνώριζε αυτό που έκανε ο νέος υποψήφιος αρχηγός.

Το επόμενο βράδυ στο σπίτι της ηθοποιού και πρώην υφυπουργού Κούρκουλα συγκεντρώθηκαν 22 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Μένουμε στο κίνημα ή, φεύγουμε και κάνουμε νέο κόμμα με αρχηγό τον Βενιζέλο; Ήταν εκεί Λοβέρδος, Ελπίδα Τσουρή, Νασιάκος,Μερεντίτη, Λιάνης, Συλβάνα Ράπτη κ.α.

Ο Βενιζέλος δεν εκδηλώθηκε, δεν πρότεινε φεύγουμε, παραμένουμε. Η απόφαση των συγκεντρωμένων ήταν ότι συνεχίζουμε στο ΠΑΣΟΚ, ακόμα και με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος είχε ήδη προλάβει να τοποθετηθεί: Θα διεκδικήσω πάλι την προεδρία του κινήματος.

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα για τον μακράν καλύτερο κοινοβουλευτικό άντρα του ΠΑΣΟΚ, τον Βενιζέλο, αν αποφάσιζε να “δραπετεύσει” από το κίνημα, μ' όσους βουλευτές τελικά τον ακολουθούσαν;

Διαβάστε ακόμα:

Μνημόνιο σημαίνει πως μπαίνω μόνος μου στο μνήμα