ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΣΤΑ PLAY-OFF ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Οι άνθρωποι δεν ησυχάζουν. Έχασες, κύριε, κάνε στην άκρη. Έγιναν οι εκλογές, βρέθηκες εκτός κόλπου, τρίτος, τέταρτος, πάντως όχι πρώτος και δεύτερος, ρίξε κάτω το κεφάλι σου και τράβα σπίτι σου.
Όχι. Έχασε, δεν θα συνεχίσει τη δεύτερη Κυριακή, όμως αυτός θα παραμείνει στη σέντρα. Θέλει το μικρόφωνο στο στόμα για να μιλάει. Το και το. Να λέει. Αυτό που έκανε και πριν στηθούν οι κάλπες. Να λέει. Δεν ησυχάζει. Σου μιλάω για αρρώστεια. Για αλκοολίκι.
Το χειρώτερο; Το αίσχος τους δεν κρατιέται στο παρασκήνιο. Φόρα παρτίδα παίζουν στα play-off παρ' ότι αποκλείστηκαν. Στηρίζουμε αυτόν, μη ψηφίσετε εκείνον.
Στο παρασκήνιο; Όργια. Άλλο αν θα τους βγει αυτό που θα πουλήσουν. Κι οι άλλοι που συνεχίζουν τον “αγώνα” μέχρι και την προσεχή Κυριακή εάν θα βρουν στη σακούλα ό, τι αγοράσουν. Νταραβέρι, που λες. Όπως στο ποδόσφαιρο, όπου πρόεδροι ομάδων που δεν ελέγχουν τα αποδυτήριά τους προοχωράνε σε συμφωνίες να “δώσουνε” το ματς. Παρολιτζήδες του κερατά.
Αμέτρητα τα γραφικά επεισόδια. Τα λεφτά τα κρατάει εγγυητής. Ή, τα κόβουν στη μέση. Και ό, τι κάτσει. Το ίδιο περίπου γίνεται και στα πλαίη-οφ των εκλογών. Ο καθένας υποψήφιος, λέμε γι' αυτούς που έχασαν, έχει τους μικροκομματάρχες του, τα μικροπακέτα ψήφων. Οσοι το κουνάνε είναι στο τι μου δίνεις, τι παίρνεις.
Διαβάστε ακόμα: