ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΚΑΤΣΕΙ

Είσαι κομουνιστής. Μαγκιά σου. Το αυτό αν είσαι καπιταλιστής. Αναρχικός. Ευρωπαϊστής. Δικαίωμα του καθενός να ορίζει την ένταξή του, την ιδεολογία του, την όποια μαλακία τον έχει βαρέσει. Αυτό, άλλωστε, είναι δημοκρατία. Ο καθένας να λέει ό, τι θέλει. Να νομίζει ότι οι δικές του θέσεις είναι οι σωστές. Οι οφέλιμες.

Παρακάτω. Αφού είσαι κάπου τοποθετημένος δεξιά, κεντροδεξιά, κεντροαριστερά, αριστερά, ακροαριστερά, πισώπλατα, βορειοανατολικά, ξώφαλτσα, εναέρια, υπόγεια, ψηλά στο κεφάλι, με βήμα σημειωτόν, γιατί εμένα μου τα ζαλίζεις;

Παγκόσμια αποκλειστικότητα. Ποτέ άλλοτε από την εποχή του Ξέρξη και του Αρταξέρξη, του Σωκράτους και του Πλάτωνος, δεν έχει θιγεί τούτο. Ποιο;

Είμαι αριστερός. Γιατί εσύ ο δεξιός με παρακαλάς να σε ψηφίσω; Είμαι δεξιός. Γιατί εσύ ο αριστερός πολιτικά και προεκλογικά απευθύνεσαι σε εμένα; Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Κι αν το καταλάβω, τότε θα μιλήσω για τυχοδιωκτισμό. Έτσι είναι.

Σέβομαι αυτό που είσαι, ό, τι είσαι. Εσύ γιατί δεν με σέβεσαι; Αν έχουμε αντίθετα πολιτικά πιστεύω κι προσπαθείς να με πείσεις να σε ψηφίσω, τότε ένα από τα δύο συμβαίνει. Ή, θεωρείς ότι είμαι τόσο της πλάκας που σ' άλλα πράγματα έχω καταλήξει και άλλα να ρίξω στην κάλπη. Αυτό είναι το ένα. Ή, μου λες ότι δεν έχει σημασία τι είμαι εγώ, τι είσαι εσύ, δώσε μου τη ψήφο σου, άσχετα ποιος είμαι, ποιος είσαι.

Κι όλη αυτή η ιστορία να παίζει σε επίπεδο πεζοδρομίου. Συγκεντρώσεις στο δρόμο, αφίσες στο δρόμο, συνθήματα στον αέρα και ό, τι κάτσει. Α, να χαθείτε. Και το λέτε “αγώνα” προεκλογικό.

Διαβάστε ακόμα:

Ο Τσίπρας πρόλαβε τον Μαρινάκη