ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΤΡΩΓΕΤΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ

Κάθε δήλωση κομματικού λειτουργού περιέχει το σπέρμα της μαλακίας. Αυτή είναι η σωστή κριτική προσέγγιση στον αγοραίο πολιτικό λόγο.

Οι άνθρωποι λένε μαλακίες. Μόνον. Είναι λάθος να κρίνονται ως ψεύτες οι πολιτικοί. Είναι πλαστογραφία να θεωρούνται αναξιόπιστοι οι υποψήφιοι των εκλογών επειδή δίνουν υποσχέσεις απραγματοποίητες, κάνουν δεσμεύσεις αέρα πατέρα, απευθύνουν κατηγορίες αστήρικτες στους αντιπάλους. Όποιος το βλέπει τοιουτοτρόπως αναπόφευκτα εισέρχεται στο ίδιο γήπεδο της κομματικοκρατίας και επιδοτώντας την παρανοϊκή πολιτική λογική χάνει την μπάλλα.

Σου λέει «είμαι αριστερός»… Και δεν γελάς, ούτε θυμώνεις, διότι πρόκειται για συντηρητικούρα μέχρι θανάτου. Σου λέει «είμαι δεξιός» χωρίς να ξέρει τι είναι δεξιά. Σου λέει «εμείς…», και δεν τον πλακώνεις στις ξυλιές, διότι αμολάει το μπαλαμούτι ότι στο κόμμα όλοι είναι ένα, μια αδελφότητα, έχουν συμφωνήσει σε καθετί, ενώ τρώγονται σαν τα σκυλιά και το τελευταίο που τους καίει είναι το ιδεολογικό. Σου λέει «είμεθα ευρωπαϊκό κόμμα», ενώ ακόμα έχουν συμπεριφορά παλαιοκομματική της πρώτης περιόδου μετά το 1821.

Θέλει, δεν θέλει ο φουκαράς ο πολιτικός, το μέγα θύμα της εκλογικής διαδικασίας, γίνεται νούμερο διότι υποχρεώνεται να λέει τις μαλακίες με σοβαρότητα, με οργή, με υπευθυνότητα.