ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Δεν θα το δω ποτέ αυτό, όσο ζω και δυο ζωές να είχα, και τρεις είναι αδύνατον να συμβεί κάποτε. Να κάνουν μια φορά, έστω μια φορά, απεργία οι πολιτικοί. Γιατί, όχι.

Μιλάμε σοβαρά. Επαγγελματίας είναι ο πολιτικός. Όχι χομπύστας. Αλλοίμονο, να βρεθεί κάποιος που να πει Ψηφίστε με για να κάνω το κέφι μου, την πλάκα μου. Άλλοτε θα πάω στη Βουλή, άλλοτε για ψάρεμα, για μπιλιάρδο, για σινεμά.

Γιατί, λοιπόν, σαν εργαζόμενοι κι αυτοί, λέω για τους πολιτικούς, τους βουλευτές, να μην κάνουν απεργίες. Να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους, εκτός κι αν δεν έχουν. Να διαμαρτυρηθούν στον εργοδότη τους, στο αφεντικό τους, δηλαδή στον λαό. Στους ψηφοφόρους τους.

Είναι παράλογο αυτό που μας ζητάτε, κύριοι ψηφοφόροι. Είναι παράνομο. Είναι οικονομικά ασύμφορο για το κράτος. Λοιπόν; Γιατί οι βουλευτές δεν αντιμετωπίζουν στα ίσα τους εντολείς τους; Εγώ θα σου πω. Δύο είναι οι λόγοι.

Ο ένας λόγος είναι ότι δεν μπορούν να κυττάξουν στα μάτια τον ψηφοφόρο. Να του πουν την αλήθεια. Δεν είναι μαλάκες οι άνθρωποι. Πώς θα πεις τα πράγματα όπως έχουν όταν ο άλλος δεν αντέχει την αλήθεια. Δεν τη θέλει, ρε. Προτιμά να ψηφίσει αυτόν που θα τον μπαλαμουτιάσει, ακόμα κι αν γνωρίζει πολύ καλά ότι του πουλάει μπαλαμούτι.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο πολιτικός δεν νοιώθει εργαζόμενος. Δεν είναι μαλάκας, το είπαμε αυτό. Το ξέρει ότι δεν εργάζεται. Ότι κοροϊδεύει. Δεν παράγει κάτι χειροπιαστό, αλλά ούτε και πολιτική, που είναι μια αφηρημένη τέχνη.

Διαβάστε ακόμα:

Οπως θα διόριζε έναν κλητήρα